Het Florel Park.

Het Park

Aan de rand van Rome ligt een enorm park, het is de place to be op hete zomerdagen, overal staan grote dikke eikenbomen en tientallen mensen staan te BQQ-en, het gras is altijd mooi gemaaid en er groeien gekleurde bloemetjes, ook is er een sloot waar in rubberen bootjes word gevaren. Veel picknick kleedjes kris kras door elkaar en veel blije gezichten. Maar ook in de winter, op natte regenachtige dagen, heeft het Park zijn charmes. Vooral als je opzoek bent naar een droog plekje, je kan schuilen onder een van de vele wit geschilderde thee koepeltjes, of juist een regen dans maken op een van de verlaten gras velden. Je kan langs de altijd treurige gebroken harten fontein lopen waar het beeldje van een huilende engel staat. Ook zijn er op de zonnige dagen genoeg straat muzikanten te vinden en ijsverkopers. Ook is er een stuk park in Rome dat de handelsplaats is geworden voor drugsverslaafde, hangjongeren en boom knuffelaars. Hoe dan ook, het Park is de ideale plek voor mensen die iets willen ondernemen in hun vrije middag.

Personen: No limit.
(Plaatje van een plekje in het park.)

Davin liep even hand-in-hand met Christey. Ze zag waarschijnlijk heel zijn verleden voorbij flitsen net zoals Micha hem had verteld en gezien had. Hij had er in principe niet zoveel meer tegen. Vroeg of laat zou ze toch alles weten. Hij liet haar hand na een tijdje los en liep het park in. 'Oké... Je zegt maar wat ik moet doen en ik ga kijken of ik het kan,oké?' Hij grijnsde.

Christey schrok van zichzelf dat ze nu met een jongen hand in hand liep. En het was geen Jakob. Maar ze liet het toe. Hij deed toch ook vast wel iets met andere meisjes? En wat maakte het eigenlijk uit, ze bleven bij elkaar, no matter what. Toen Devin haar hand los liet begon de pret. "Okay, ehm zie je die man daar?" vroeg ze terwijl ze naar een man wees die een klein kind liet huilen. "Die pakken we wel, zometeen doen we de kleine kinderen!" zei ze lachend. Sadist. Een sadist was Christey. Christey was een sadist en ze vond het nog leuk ook. "Kan je iets bij die man doen ofzo? Dan geef ik hem daarna een wedgie en kijk ik wat hij denkt hahah! Wordt awesomeee" zei ze gierend

Davin dacht na. Hij grijnsde bij het verhaal wat hij aan Val had vertelt. 'Ik weet wel wat.' Hij liep op de man toe en deed wat ninja-trucjes die niemand opmerkte behalve zij en het kind. De man bleef verbaast staan en wou hem slaan. Hij bukte flexibel waardoor die vuist ernaast was. Films waren zo geweldig. Alles ging ook zo snel en op het juiste moment. Hij gaf een klap op de neus van de man en die brak. Nu was het Christey haar moment en hij pakte het kind op. Die ging zo naar zijn moeder.

Christey rende naar de man en draaide zich om. Ze trok het shirt van de man omhoog om zijn onderbroek te pakken.. Maar hij had geen onderbroek aan. "What the fuck. Dav, deze gast heeft geen onderbroek aan!?" schreeuwde ze en ze keek Davin aan. GODVERDOMME, mijn neus is godverre gebroken godverre godverre domme ik krijg dat king godverdedomme wel dacht de man. Christey sloeg de man kei hard in z'n gezicht. "Oops, sorry!" zei ze met een engelen stemmetje. Normaal had ze dit nooit gedaan, maar aangezien Davin de man een gebroken neus bezorgde was dit niet zo heel erg. Enkele mensen hadden gezicht wat er gebeurde. Die zijn gek, huh wat gebeurde er!? zag Christey een man denken. "NIKS AAN DE HAND!" riep ze kei hard.

De moeder kwam aan gelopen. Ik gaf haar het meisje over. 'Hij wou uw kind misbruiken.' Legde hij in het Italiaans uit,maar niet met zijn echte stem. De vrouw bekeek de man nog een keer en knikte. Politie serenes kwamen en hij keek even Christey aan. 'Let's go...' Hij rende een einde verder weg hij keek haar even aan.

"Crap! Fuck oke beter we gaan snel terug naar tha freakhouse?" zei Christey snel en rende gelijk achter Davin aan. Ze scheette 'm hard hey!

Davin nam haar hand weer en rende met haar weg. 'Ik weet waar we heen kunnen!' Hij holde naar het oude stadsdeel. Het was hier gewoon erg druk en niemand zou hen hier vinden. 'Zal ik je wat vermomming kopen?' Hij lachte. Eigenlijk was dit allemaal wel fun. Ze hadden zonet een kind gered en dat voelde goed.

Er schoten herinneringen van Jakob door Christeys hoofd. Kon ze ook een keertje niet aan hem denken? Gaat vast moeilijk als je zo veel van iemand houdt dacht Christey. "Okey als je me maar niet achter laat hoor. Dan doet Christey poeppie in haar broekkie!" zei ze giegelend. Ze leek wel dronken ofzo. "Ja, doe maar iets van een boerka. Dat zit vast erg lekker, kuch uch kuch" zei ze overdreven sarcastisch.

(verder gaan @ 't oude stadsdeel?)

Het was ontzettend mooi weer buiten en Chloe had het binnen eigenlijk wel weer een beetje gehad. Ze was het helemaal niet gewend om de hele tijd binnen te zitten en al helemaal niet met zo'n mooi weer. De zon reflecteerde in het water waar een aantal jonge eendjes in aan het zwemmen waren en het was dan ook de rust die het gebied uitstraalde wat haar aantrok.
Snel liep ze erheen, zakte ze door haar knieën en liet ze haar hand door het water glijden. Oh, dit was echt geweldig.

Op de weg naar het park toe had Vena zich voorgesteld, verteld waar ze vandaan kwam, dat over dat zoenen met een piercing had ze weggelaten. Inmiddels had ze Davin's arm losgelaten en huppelde nu als een vrolijke kleuter voor hem uit, luidkeels zingend en af en toe een blik over haar schouders werpend, alsof ze bang was dat Davin er stiekem vandoor zou gaan. Ze voelde zich vrolijk en dat mocht de hele wereld weten. Ze schaamde zich er niet voor, dat ze hier zo te huppelen als een idioot. Maar dat Vena zich niet schaamde en schijt had aan andermans meningen was al duidelijk te zien aan de kleding die ze droeg en haar rode lokken die nu speels op en neer wiegde, de zon streelde haar lichte huid. "Kom je nog?" riep ze vrolijk naar Davin, ze liep al zo'n 10 meter voor hem. "Als je me bij kan houden, trakteer ik je op een ijsje," voegde ze er olijk aan toe.

Die uitdaging werd geaccepteerd. Davin spurtte op Vena af en takkelde haar. American football kwam handig van pas. Alleen zorgde hij dat ze niet te hard naar kwam of pijn had door zelf eerst met een doffe plof op het gras te vallen. 'Dat gaat je dus een ijsje kosten!' Grijnsde hij liefjes en keek haar aan. Ze was zo... anders. Wow,wat had hij toch? Verliefd? Nha. Toch? Hij slikte even en keek in haar mooie ogen.

(Ik ga zelf even eten. Binnen half uurtje,misschien uurtje terug... of niet. )

Vena vloekte schatjes binnenmonds ter wel ze overeind kwam gekrabbeld en de aarde van zich af klopte. "Goed, een ijsje dan! Een bolletje meer niet!" mopperde ze chagrijnig, een beetje balend dat ze zo gemakkelijk gevloerd kon worden. Ze staarde hem even aan, ondanks ze geen gedachten kon lezen wist ze precies wat hij voelde, ze zag het in zijn blik. Was het wederzijds? Ze wist het niet, ze kende hem pas net en ze was nooit verliefd geweest. Argh, waar was ze mee bezig? Take it slow. Dit is geen date en deze jongen is je aankomende liefje niet, je kent hem amper. Hij is gewoon een aardige gast waar je nu even mee rond loopt, je weet toch zelf dat echte liefde niet bestaat, waarschijnlijk is hij je na een hevige neuk partij ook weer vergeten je kan hem beter gewoon te vriend houden,. Het was moeilijk om die gedachtes, haar eigen gedachtes, te geloven. Davin had een gezicht dat boekdelen sprak, een stem die haar interesse wekte en een schattige nonchalante houding.

'Ik betaal wel.' Davin sprong recht en keek haar de hele tijd diep aan. Zat ze nu in een tweestrijd met zich zelf? Nee echt niet,Vena was niet het soort meisje dat verliefd werd op jongens zoals hij. Daarbij was hij nog eens niet knap of wat dan ook... Waarschijnlijk zag ze zichzelf samen met zo'n stoere kerel met akelig veel tatoeages. Ze was echt wel leuk. De brutrale mond en het speelse gedrag lieten hem warm lopen. Haar lichaam was ook niet al te min en ze toonde toch wat interesse... Maar voor hoelang? Tot ze haar hunk had gevonden?

"Nee, ik betaal, ik had het belooft, dat ik zou betalen, dan ga ik dat ook doen ook." Vena wees naar een ijs karretje in de verte, "ik weet niet, maar dat ziet er wel oké uit." Uit haar ooghoeken zag ze hoe een stelletje op een kleedje elkaar uitgebreid lagen te kussen, walgelijk vond ze dat, ze wouden gewoon bekeken worden, de hele wereld mocht ze zien, iedereen mocht zien hoe de twee geliefde elkaar helemaal aflebberen.

Het was hem best. Davin liep al naar de ijscokar en merkte dat ze niet volgde. Dus hij liep maar eens weer terug. 'Vena? Naar wat kijk je?' Ze volgde haar blik. 'Die hebben niet door dat ze in Rome zijn en het hier stikt van de hotels en verblijfplaatsen. Kom je?' Hij nam haar hand even vast en kneep er zachtjes in. Nu kende hij Vena al heel wat beter dankzij haar uitleg...

Vena werd vuur rood toen Davin haar hand vastpakte en daar zachtjes in kneep, zijn aanrakingen waren zo lief, zo zacht..En het was helemaal niks voor haar om zo weg te zijn van iemand maar Davin voelde als speciaal aan. Ze liep hand in hand met hem mee naar de ijscocar, "welke smaak wil je? Ze hebben zo te zien niet veel. Chocolade, aardbei of Banaan?" ze had eigenlijk geen zin in ijs, ze had zin om bij Davin te zijn, dichterbij hem te zijn dan dat ze nu al stond. Ze wou het liefst van alles over hem te weten komen, plezier hebben, en hem laten voelen hoe het zoent met iemand met een stukje ijzer in haar mond.

Davin keek haar aan. Zou hij de waarheid niet gewoon vertellen. 'Ik heb eigenlijk niet zo'n zin in een ijsje. Dus dat hou ik nog te goed van je.' Zo schattig als ze bloosde. Maakte dit haar gevoelens voor hem nog duidelijker. Ja,ze mocht hem dus wel. Hij voelde een gelukzalig gevoel zich verspreiden door heel zijn lichaam. Misschien,ja,misschien was zij wel de juiste. Tijd zou hem laten zien of hij gelijk had of niet. Misschien moesten ze hier ergens gaan zitten of liggen in het gras of op een bankje.

"Geen zin in een ijsje?" vroeg Vena overdreven verbaasd, ze grinnikte. "Je bent nog gekker dan ik dacht dat je was, trakteer ik hem op ijs wilt ie niet eens!"

(Whaha, mijn inspiratie begint op te raken merk ik. u_u)

'Nu niet er over verder gaan... Dat is geld besparing voor jou.' Davin nam haar hand beter beet en streek met zijn duim even over die hand terwijl hij zo samen met haar weg liep van de kar.

(Haha. Die van mij ook en ik moet zo gaan...)

"Oké oké ik zou zwijgen, maar je houd inderdaad nog wat van me te goed..Wat dacht je van.." Vena hield even stil, en drukte een zacht kusje op Davin's wang. Zijn lekkere zachte wang, hij rook naar aftershave. Een vlaag vol emotie's en warmte ging door haar heen en ze voelde hoe haar benen verslapte, alsof het haar eerste kus was geweest. En dat was dan alleen nog maar op Davin's wang geweest, kan je na gaan, hoe zou ze zich voelen als het een echte tongzoen zou worden? Dan zou ze van haar stokkie gaan! "Nou eh..Zijn de schulden al een beetje afbetaald?" probeerden ze grappig te klinken, maar haar stem was beverig en haar wangen waren nu ongeveer roder dan haar haren.

Haar lippen verraste Davin helemaal. Hij had verwacht dat ze een stom grapje of zo iets ging uit halen toen ze dichterbij kwam. Toen hij zijn ogen weer open had keek hij haar aan. Een lekker kriebelig gevoel en warmte ging door zijn lichaam. Die wang zou hij nooit meer wassen of wat dan ook. Hij slikte een keer. Wat zou hij daar op moeten antwoorden? Zelf zag ze er erg rood door en hij merkte nauwelijks op dat ze een grapje probeerde te maken,maar probeerde de woorden te zoeken die hij zou zeggen. 'Het is al een begin... Op die manier mag je je schulden wel vaker af betalen.' Hij mompelde het met rode wangen.

(Toch tijd gevonden voor de rpg. C: )

"Ghehe..," mompelde Vena, het moest op grinneken lijken, ze straalde en bloosten tegelijkertijd, haar hele lichaam voelde warm aan. "Ik denk ook niet dat het eenmalig is als je zo aardig blijft doen als je nu doet," sprak ze op gedempte toon.

Davin keek haar recht in haar ogen aan en liep wat verder. Meende ze nu dat? Vena... Een naam waar hij echt aan kon wennen. Aan haar karakter en aan haar lichaam. De lippen voelde zo uitnodigend op zijn wang. Hij glimlachte even. 'Zullen we even gaan zitten?' Hij wees naar een bankje en keek haar aan. 'Of gaan we Rome nog wat verkennen?'

"Hebben we niet iets veel belangerijkers te verkennen? Ik wil jou lichaam verkennen. Niks anders dan dat." God, nee, gelukkig sprak ze dat niet hardop uit, ze kon het nog net binnenhouden. Inplaats van dat zei ze nuchter; "Ach, het maakt niet uit, wat jij wilt." Ze wou dat ze het lef had gehad om dat eerste te zeggen, maar dan zou ze totaal fout over kunnen komen.