De bezemkast

Wat is een huis zonder bezemkast? De kast van dit huis is net zoals de meeste bezemkasten; stoffig, donker, klein, en bovenal komt er bijna nooit iemand spullen halen. Voor sommige bewoners was het echter een belangrijke plek, om alleen te zijn of soms zelfs voor stelletjes die wat aan het vozen waren. Een voordeel aan de kast is dat hij vanuit de binnenkant op slot gedraaid kan worden, met de sleutel die altijd op dezelfde plek ligt, namelijk op de plank naast de stofzuigzakken.


Regels:

-niet meer dan 4 personen, het is namelijk een kast.
-Niet zomaar New zeggen ter wel er nog mensen bezig zijn met posten.

Dastan had enkele uren doelloos in zijn kamer gezeten, kwijlend lopen kijken naar de flessen drank die hij in zijn kast had staan. In zijn kamer kon hij echter niet drinken, aangezien hij een kamergenoot had die waarschijnlijk niet gewend was aan de sterke lucht van de alcohol. Met een fles whisky liep hij over de hal, hield hem iets onder zijn jasje, ookal liep er niemand. Nu nog een rustig plekje vinden. Al gauw zag hij een verstopte deur aan het einde van de hal. Daar moest wel wat passends zijn. Zoals verwacht was het de rustige plek die Dastan voor ogen had. Hij ging in de kast zitten, en trok de deur goed dicht. Er was maar weinig licht, het enige licht dat er was kwam van de lantaarnpaal die door het piepkleine raampje heen scheen. Met een grote grijns opende Dastan de fles, dit was ronduit perfect.

Waarom was er nooit eten te vinden als je eten zoekt. Echt eten, geen pakje cornflakes dat je uit een wanhopige poging om nog een beetje iets voedzaams binnen te krijgen leeg gooide in je mond. Er was werkelijk niks en dan ook niks te eten, en overal had Vena al gezocht. In de keuken, in haar eigen koelkast, in de woonkamer, het moest niet veel gekker worden of ze ging het nog zelfs in bibliotheek zoeken. En ook NERGENS maar dan ook NERGENS waren die leerkrachten te bekennen. Maar, net op het moment dat ze ten einde raad was en haar laatste euro's maar uit haar zak haalde om die uit te geven aan sla, tomaten soep en ballen gehakt kreeg ze een genius idea; de voorraadkast. Nou hadden ze die niet precies.. Maar ze hadden wel een bezem kast, misschien was het een Italiaans gebruik om daar je eten te bewaren? Met een rammelende maag en een chagrijnige blik waggelde Vena richting de deur van de bezemkast, ze wist ondertussen wel hoe dit huis, Rieducazione, in elkaar stak, zovaak had ze al rondgelopen, doelloos. Met een ruk greep ze de klink van de bezemkast vast, ze trok er aan. "Fuck, kut, damn!" schold ze boos binnenmonds, welke idioot had de bezemkast nou op slot gedraaid?! Dit was haar laatste kans geweest?! Weer gaf ze een ruk, ze liet een zucht van opluchting horen toen de deur mee gaf. Haar wenkbrauwen veerde omhoog toen ze een jongen die ze vaag ergens van kon herinneren maar door het gebrek aan daglicht niet helemaal goed kon plaatsen aan een fles wisky zat, in een bezemkast. "Euh..Hoi?" mompelde ze schaapachtig, ter wel ze een beetje onzeker achter haar oor krabbelde. Ze was toch niet gek geworden van de honger ?

Dastan keek verschrikt op naar een meisje, die blijkbaar net zo vreemd op keek van hem. De onbekende met de wat aparte haarkleur had hij nog nooit eerder gezien, hij kon het zich in ieder geval niet voor de geest halen. 'Eh, hallo,' zei hij droog. Wat moest hij nou zeggen? Ja, ik zit in de kast omdat ik me ongestoord wil bezatten, dus eh.. Dat kon hij echt niet maken. Een beetje gehaast stond hij op, iets té gehaast, want hij stootte zijn hoofd hard aan de plank die aan de muur hing. 'Godverdomme,..' siste hij kwaad, en wreef met zijn hand over zijn hoofd. Het bloedde.