Jessica's Room.

Fritz hield halt toen hij haar woorden hoorde. Star staarde hij voor zich uit. Hij kon huilen en schreeuwen en iemand vermoorden, maar hij deed niks. Als bevroren bleef hij voor zich uitkijken. Kon hij echt niet blijven? Bij die vraag leek hij te ontwaken en keek haar aan. Alsof hij in gedachten verzonken was, maar toch begreep wat er rondom hem gaande was. Hij voelde haar tegen zich aan, en keek in haar ogen. Haar woorden wekten een wee gevoel op, dat hij niet kon omschrijven. Alsjeblief Fritz, blijf nog even.. De woorden galmden door zijn hoofd. De stem van Jessy. Hoe kon hij weigeren? Hoe kon hij doorlopen en haar laten staan. Onmogelijk.
Voorzichtig pakte hij haar hand. 'Ik blijf nog even..' zei hij zacht, en liep terug de kamer in, en leidde haar mee. Was dit de enige manier? Nee, hij kon ook terug naar zijn kamer gaan. Maar dat kreeg hij niet over zijn hart. Hij liep naar het bed toe, en deed teken dat zij als eerste kon gaan liggen.
Toen ze lag, kroop hij bij haar. Hij ging met zijn buik tegen haar rug liggen, zijn knieën in haar knieholtes en zijn armen om haar middel heen. Zijn gezicht lag bij haar haren. Hij snoof haar geur op, en sloot zijn ogen. Hij nestelde zijn hoofd tegen haar hals, als een kat die kopjes gaf. Hij voelde haar helemaal. Een van zijn handen zocht de hare en hield haar vast. Haar geur zou hij nooit kunnen vergeten. Het was zo mooi om hier zo te liggen, met haar. Enkel zij, hij en de nacht. Hij ging nog dichter tegen haar aanliggen, als dat nog maar ging. Hij wou haar tegen zich drukken, haar helemaal voelen.

Jessy gaf een zacht kneepje in zijn hand en streelde toen met haar duim over zijn hand. 'Felix...' Ze zocht naar wat woorden. 'Kon jij maar mijn gedachten lezen.' Ze glimlachte even en voelde hoe hij dichter kwam liggen. Zijn warm lichaam en blootte borst. Zijn hoofd bij haar nek verloren bij haar haren. Dat het niet kietelde? Zijn geur was heerlijk en nu voelde ze hem pas echt. 'Weetje nog die keer dat je dacht aan jou arm rond me? Toen we Val naar boven brachten? Ik bedacht jou en mij hand in hand en vond het er vreemd uitzien. Nu wil ik niks liever...' Haar ogen gingen dicht en ze genoot van het moment. Ze schoof wat naar achter zodat ze beter lag en hem nog een beetje beter tegen zich aan had liggen. Het verlangen om zich om te draaiden en hem te zoenen was zo groot. 'Waarom ben ik je gewoon niet in Londen tegen gelopen?' Ze zuchtte en keek naar buiten via het raam. De maan maakte plaats voor de zon. Heel traag...

Fritz opende zijn ogen toen ze zijn echte naam noemde. Felix. Die was hij al lang niet meer, en het voelde vreemd aan. Maar toch, hij bracht er niks tegenin. Fritz knikte zacht bij haar woorden. Hij wist het nog maar al te goed. De eerste keer dat hij haar zag. Zijn soulmate. Hij glimlachte bij die gedachte, en hij voelde hoe ze nog dichter tegen elkaar kwamen te liggen. Hij dacht na over wat ze zei. Misschien was het dan inderdaad makkelijker geweest. Misschien hadden ze dan allebei helemaal nooit naar hier moeten komen, en leefden ze samen in Londen. Ja, dat zou mooi geweest zijn.. Fritz keek langs haar door naar hetzelfde punt als zij deed. De lucht werd lichter en de nacht was geen nacht meer. Hij kon er niet aan doen, maar hij had spijt. Hij had spijt dat hij niet eerder bij haar was gekomen, dat ze eerder waren gaan liggen, dat hij was weggelopen. Want hij kon nog uren zo blijven liggen, met Jessica. Jessica, Jonathan, Jack. Hij had iets met de letter J. Maar daar dacht hij niet aan. Hij dacht enkel aan Jessy's lichaam, dat hem lonkte, en hij wou strelen en voelen.

Jessy zuchtte gelukzalig. 'Van mij mag je dat nog goed maken hoor.' Ze grinnikte even en draaide haar hoofd wat zo dat ze zijn blik opving en glimlachte even. Was hij gelukkig? Zou ze het riskeren om zich uit deze houding te verlegen... Nee, hij wou het zo en dan bleef het ook zo. Ze keek toen terug uit het raam en dacht aan hoe geweldig het leven zou zijn met Fritz. Niet meer eenzaam en alleen. Als ze in Londen elkaar hadden ontmoet ze in een leuk appartement ofzo zouden wonen. Samen, niks kwam er tussen in. Ze was naar hier gekomen om deels haar geluk te vinden. Geluk had ze gevonden, de jongen die haar vast hield was het levende bewijs. 'Dat wil ik ook wel en wil hetzelfde bij jou doen.' Ze grijnsde bij zijn laatste gedachten. Zijn sterke borstkas waar ze tegen lag en zijn benen die langer waren dan de hare... Wel zo'n 20 centimeter. Haar shirt was omhoog geklommen, alweer, maar dat maakte niets uit. Het liefste zou ze het gewoon uittrekken. Het werd te warm met hun zo dicht bij elkaar, de dekens en gewoon het idee dat Fritz bij haar lag. Jessy wou weten met wat hij bedoelde dat hij Felix niet was... Nu pas realiseerde ze zich dat ze zo weinig van hem wist. Veel te weinig.

Fritz grinnikte zachtjes en voelde zich volmaakt. Voor even, dacht hij enkel nog aan hun beiden, en het idee dat ze iets zouden kunnen hebben. Hoe gelukkig ze zouden zijn. Een lichte blos verscheen op zijn wangen toen ze hem confronteerde met zijn gedachte, en hij glimlachte. 'Geniepigaard..' zei hij zachtjes en lachte even. Hij had wel gezien hoe haar t-shirt was opgeschoven. Voorzichtig liet hij zijn hand eronder glijden en voelde haar buik. Zijn vingertoppen raakten de randen van haar bh en hij voelde een warm verlangen in zich om verder te gaan. Maar daar liet hij zijn hand rusten. Dat hij dit zichzelf toeliet was al een wonder. Een wonder dat hem dolgelukkig maakte.
Zijn lippen waren de eerste die het begaven. Zacht nestelde ze zich in haar hals, en hij drukte enkele kussen op haar huid, van haar hals en haar schouder. Verder mocht hij niet, besloot hij voor zichzelf. Dit was de grens. Haar aanraken was misschien nog wel het mooiste. Alsof hij haar helemaal voor zich had. Hij sloot zijn ogen en bleef haar kussen, tientallen keren achter elkaar, alsof hij nooit genoeg kreeg. 'Ik verlang zo diep..' fluisterde hij, tijdens het kussen door, 'Naar het voelen van je lichaam. Zijn hand gleed naar onderen en zijn vingertoppen cirkelden rond haar navel. Hij wou haar zien, zoals een blinde iemand zag. Op de tast.

Jessy haar hart ging tekeer toen hij onder haar shirtje ging en ze sloot haar ogen bij de kusjes. Hij was wat ze wou. Zijn grens ging al tot ver en ze vond het fijn dat hij gelukkig leek. Zo voelde het thans... 'Ik verlang al heel de tijd naar jou en jou lichaam.' Voorzichtig rolde ze zich om en liet ze twee vingers als benen over zijn borstkas trippelen. Ze lachte wat om zijn vingers. 'Dat kietelt.' Klaagde ze giechelend, Jessy kon niet goed tegen vingers bij haar buik. Je moest er nog maar naar wijzen en het kietelde al. Toen vielen haar ogen op zijn schattige blos. Langzaam plantte ze een kus op zijn kaaklijn. 'Ik heb het warm gekregen van jou.' Zei ze stilletjes, toen ging ze op haar rug liggen en wurde ze zich uit het shirt. Snel trok ze het deken maar nog wat meer over zich heen en kroop dicht tegen Fritz zijn borstkas aan. Haar blote huid raakte die van hem. Een heerlijke rilling ging door haar, eentje van genot. Hij mocht haar gewoon nooit vergeten. Niet aan haar terug denken met pijn, maar van de fijne momenten samen.

Fritz werd warm van haar woorden, en zag hoe ze zich omdraaide. Hij keek haar diep aan en voelde haar vingers. Hij lachte toen ze zei dat het kietelde. Toch trok hij zijn vingers niet weg, want hij kon haar zachte huid niet meer loslaten. Even sloot hij zijn ogen toen hij haar lippen voelde, maar keek haar weer aan toen ze sprak. Hij had het ook warm. Hij gloeide vanbinnen, een gelukzalig gevoel. Zijn blik volgde hoe ze zich ontdeed van haar shirt. Zijn ogen bleven hangen om haar ranke vormen. Als een perfect beeldhouwwerk. Hij dwong zichzelf te weerstaan, en toen ze haar lichaam bedekte met het deken zag hij het niet meer, maar hij voelde het wel. Haar zachte huid die tegen de zijne streelde deed hem zoveel meer van haar willen. Zijn hand streelde over haar rug, rustig op en neer. Hij wou verder dan enkel strelen, maar hij verbood het zichzelf.
De zon kwam sneller op dan hij wou, en toch nog steeds ging ze heel traag. Als ze hoog stond zou hij moeten weggaan. Maar wat moesten ze dan doen? Gewoon terug door het huis lopen alsof er niets gebeurd was? Zou dit onder hen blijven, en sterven door zwijgen en stilte. Zouden ze het gevoel negeren tot hij zijn onmogelijke beslissing genomen had? Hij wist het niet. Hij wist niet of hij het zou kunnen, doen alsof er niets was. Hij zou het nooit kunnen vergeten. Deze nacht.
Fritz duwde zichzelf wat recht en keek haar aan, zwijgend. Hij wou haar niet vergeten. Hij wou haar niet missen. Hij wou haar in zich opnemen, en haar vormen onthouden. 'Mag ik je voelen?' vroeg hij zacht, en legde haar zachtjes op haar rug. Hij trok het deken van hen af, zodat haar lichaam weer kon zien. Zijn hand gleed langs haar taille, naar haar buik. Als in trance van verlangen voelde zijn hand haar huid, langs haar navel, langs haar taille, aan het begin van haar heup.. Even keek hij haar aan en stopte hij. Ze had nog niet eens geantwoord. Misschien wilde ze het helemaal niet, misschien werd alles gewoon moeilijker.

Jessy dacht ook na bij zijn woorden. Hoe zou het verder gaan? Ze wou gewoon verder gaan met hem zoals het eerder was. Kunnen praten, elkaar af en toe eens vasthouden zoals ze als vrienden ook hadden gedaan. Misschien was het niet erg slim, maar het was wel nodig. Anders zouden ze allebei elkaar vergeten, vergeten hoe de ander voelde. Zij zou wegrotten zonder hem, maar liever dat dan nog vrolijk recht te blijven lopen. Zijn handen die een weg baanden over haar buik naar haar heupen waren de fijnste die haar daar ooit hadden aangeraakt. Correctie, de fijnste die haar ooit hadden aangeraakt en haar nog ooit zouden aanraken. Voelen? Wat bedoelde hij daar precies mee. Het maakte eigenlijk niets uit. Deze avond, eerder zonsopgang, zou perfect zijn. 'Ja.' Fluisterde ze en keek hem aan. Niets liever dan hem. Haar lichaam was niet perfect, haar vrouwelijke vormen waren niet erg veel. Maar hem zou het vast niets kunnen schelen. Dat hoopte ze toch... Hij had haar hart gestolen en weten te bemachtigen voor altijd. Haar verlangen naar hem was te groot. 'Fritz, ik hou echt van je. Zoveel, zielsveel. De eerste waar ik ooit echt van heb gehouden.' Hopelijk ook de laatste, ze hoopte veel... Maar het hopen was alles wat ze had en hem nu, op dit moment. Haar handen legde zich rond zijn schouders en haar ogen keken nog altijd in die van hem.
Nee, ze zou niet hem zo maar door dit stomme huis laten lopen en doen alsof er niks gebeurd was, maar ook weer wel... Als hij het zou willen konden ze toch ergens afspreken? Achter een dikke boom in de tuin of gewoon ergens in Rome. Echt met elkaar kunnen praten en elkaar weer koesteren. Jessy legde zich wat meer ontspannender en probeerde haar lichaam wat tot rust te brengen. Haar rechterhand streek over zijn wang en ging even door zijn haar terwijl ze nog steeds in elkaars ogen keken. Jessy keek nu beter naar Fritz en naar zijn lichaam. Zijn borstkas en tatoeages, de strechers. Zijn knappe gezicht en ze voelde nog een keer haar de stoppeltjes en ging zo door naar zijn haar. Wachtend op Fritz en zijn liefde die ze maar al te graag had. Haar gezicht sprak boekdelen en pure waarheid. Geen pijn meer, maar het straalde zo wat. Ze was blij en verliefd. Met tonnen vol. Ze was klaar voor hem, voor hem te voelen en te koesteren. Om van hem te houden. Maar hij had het om te kiezen. Wat hij nu ging doen en in de toekomst...

Fritz voelde twee kanten in zich, elk proberend om de andere helft te overtuigen. De ene helft was verliefd, smoorverliefd en wilde niets liever dan Jessy. Die kant wou liefde en warmte, van haar, van haar helemaal. Wou haar voelen en zelfs nog meer, haar proeven. Pure liefde. Maar de andere kant haatte zijn wederhelft, haatte de liefde die zou worden omgezet in pijn. Die helft wou dat Fritz losliet en wegging, stopte waarmee hij bezig was, want hij wist dat het een fout was. Een fout die ofwel het begin van iets nieuws was, ofwel het einde van iets prachtigs. Het bittere einde dat hen beide zou verscheuren. Ze riepen tegen elkaar op, maar de verliefde helft leek het voortouw te nemen. Misschien was het omdat Fritz zelf ook wou weten hoe zijn vingers zouden reageren op haar huid. Haar woorden waren oprecht. Fritz had het recht niet om te kiezen. Het was als een straf die hij gekregen had. Maar waarvoor? Wat had hij misdaan dat hij dit verdiende.
Hij was de eerste van wie ze echt gehouden had. Fritz slikte onhoorbaar, en voelde hoe haar handen zich om zijn schouders nestelde. Haar ogen leken hem te betoveren. Ze leek volmaakt in zijn ogen, en haar ranke vingers lieten tintelingen na op zijn kaak. Haar hand die door zijn haar woelde. Hoe kon hij nog weerstaan. Ze leek gelukkig, ze was gelukkig. Liefde moest gelukkig maken, het mocht geen pijn doen. Zijn hand streelde van haar sleutelbeen naar beneden, over de welvingen van haar borsten, over haar borstbeen, haar buik, en zacht en voorzichtig langs de randen van haar onderbroek. Zijn ogen volgden het pad van zijn vingers, en keken haar toen aan. 'Als ik weg ben..' zei hij zacht, 'Zul je dan nog steeds van me houden?' Hij bedoelde wat als hij niet voor haar koos, wat als hij haar kwetste, zou ze hem dan haten? Hij zou het begrijpen maar hij wou nog naar haar toekunnen, zelfs als zij het niet was. Hij wou naar haar toe kunnen vluchten als hij haar nodig had, en dan wou hij dat zij er was, om hem te helpen. Om hem te steunen in zijn beslissingen, en om haar liefde voor hem te vergeten. Als hij er niet was voor haar, dan moest ze van iemand anders houden, iemand die voor haar zou zorgen zoals een deel van Fritz dat ook wou.
Hij kon het niet over zijn lippen krijgen, maar het spookte door zijn hoofd. Jessy zou hem begrijpen.

Toen Jessy zijn handen voelden sloten haar ogen zich. Ze huiverde van het heerlijk gevoel en liet haar handen naar beneden gaan over zijn borstkas naar zijn pyjamabroek. Fritz zijn woorden deden redelijk veel pijn. De gedachten en de gesproken. Misschien die gedachten nog wat meer. Haar handen hielden niet stil. 'Ik weet niet of ik wel nog iemand zal vinden waar ik echt van houd, liefste van me. Maar Fritz, hoe kan ik nu ooit niet van jou houden? Ik hou van je, ook al ben je straks weg. Of zijn we niet samen. Ik ben er voor je straks, als vriendin of als... dit. Hoe je me ook nu wilt noemen. Je kan altijd tegen me praten, me aanraken en naar me toe komen. We kunnen straks gewoon zijn zoals we daar voor waren. Niet? Ik bedoel, vanaf ik bijna binnen liep ben ik tot je soulmate uitgeroepen en iedereen zal het wel begrijpen dat het nu even wat moeilijker gaat tussen ons... Moeilijk met onze verlangens naar elkaar. Ik denk dat we zelf nooit echt vrienden zijn geweest. Nooit honderd procent, eerder al meteen elkaar bewust of onbewust leuk vonden.' Nu had ze te veel ik gebruikt en hield ze haar mond. Zijn handen deden zo een deugd daarnet. Ze voelde erg fijn en deden haar nog meer verlangen naar hem. 'Maak jezelf niet schuldig van alles. Als ik ook me dingen te verwijten heb... Ben je wel gelukkig? Dat vraag ik me echt af. Ik ben gelukkig nu, maar voel me zo schuldig, omdat ik niet het recht lijk te hebben. Stop die tweestrijd in je hoofd en luister naar wat je hier voelt.' Ze drukte een kusje op de plaats van zijn hart. 'Daar kan ik niet kijken.' Zei ze zachtjes tegen zijn borst, het was wel hoorbaar geweest en nu lag ze en ondersteunde zich met haar ellebogen. Haar ogen keken in die van Fritz. Wat zou hij van plan zijn nu? Niet weglopen, dat wou ze niet. Dan liever dat hij hier bleef en in het bed langs haar ging liggen. 'Misschien moeten we nu niet verder gaan dan dit, maar beiden willen we het niet bij strelen houden... Wil je me nog steeds echt voelen? Vrijen? Dan zou ik zeggen nu of nooit. Wie weet krijgen we wel nooit meer de kans.' Al haar woorden waren zachtjes geweest behalve de laatste. Zijn broek was al een beetje naar onder getrokken ,maar daar was ze mee op gehouden toen ze zich begon af te vragen of hij wel gelukkig was. Ze nam haar shirt maar al terug op en legde het naast zich en keek hem terug aan. Wat zou het worden?

Fritz voelde tintelingen gieren vanuit zijn onderbuik toen hij haar handen daar voelde. Hij luisterde naar haar woorden terwijl hij haar aankeek. Zijn blik had iets gelukkig, maar vooral gebroken. Dit gevoel leek hem langzaamaan kapot te maken, hij wist dat hij er iets aan zou moeten toen. Maar hij geloofde haar. Hij geloofde alles wat ze zei, en hoopte dat hij daar geen spijt van zou hebben. Haar woorden leken geruststellend maar ze had gelijk. Ze waren nooit echte vrienden geweest, maar hij had het gevoel dat hij haar al jaren kende, ookal wist hij bijna niets van haar.
Hij wist wel dat ze door zijn schuld niet gelukkig kon zijn. Als hij gewoon kon handelen zonder erover na te denken, dan was ze nu volkomen gelukkig, en voelde ze zich niet schuldig. Ze moesten allebei stoppen met zich schuldig te voelen. Zijn hart leek te verwarmen toen hij haar zachte lippen voelde. Hij wendde zijn blik af bij haar woorden. Ja, hij wou haar nog steeds echt voelen. Nu of nooit. Nooit meer de kans. Haar woorden leken in zijn hoofd te bonken, wachtend op een antwoord, of een reactie. Zijn ogen gleden langs haar lichaam en stopten toen ze haar blik kruisten. Secondenlang bleef hij haar aankijken. Voorzichtig pakte hij met zijn hand het shirt dat ze terug had genomen, en legde het terug weg. Hij wou niet dat ze zich bedekte voor hem, hij wou haar zien.
'Als ik nu verderga.. Neem je het me dan niet kwalijk?' Misschien voelde ze zich gebruikt, door hem, maar hij wou niet dat ze zich zo voelde. Hij wou 100 procent zeker weten dat ze zich niet slecht zou voelen, hem niet zo verachten en hem zou kunnen vergeven. Want hij wou verdergaan, met haar. Nu of nooit.

Jessy zag het wat geluk, maar ook de gebrokenheid. Ze voelde het, ze zag het. Zijn woorden gaven een nieuw hoopvol gevoel. Hij wist meer van haar dan zij van hem. Maar dan nog. Alleen dat hij haar weer hield van gelukkig zijn was niet juist. 'Ik beloof je Fritz dat je geen spijt zult krijgen in het vertrouwen van mijn woorden en dat ik je niet kwalijk ga nemen dat we verder zijn gegaan. Hopelijk neem jij me ook niet kwalijk voor al de domme en stomme dingen die ik zei of deed. Zoals je doen geloven dat ik je niet moest. Hey mafkees, jij maakt mij gelukkig.' Even glimlachte ze en streek langs zijn wang. Wat als hij hier een enorme spijt van ging krijgen? Jessy ging vaker naar bed met mannen om daarna hen nooit meer iets kwalijk te nemen als ze elkaar weer zagen. Alex had ze ook nooit iets kwalijk genomen. Nooit had ze het erg gevonden. Alleen dit was iets heel anders. Dit was liefde of echte verliefdheid, hoe je het ook wilt noemen... Dit zou een echte betekenis hebben en tegelijkertijd ook honger die gestild werd. Terwijl haar andere pleziertjes gewoon honger was die gestild moest worden. Haar ogen vielen op het shirt dat terug op de grond lag en ze keek hem weer aan. Haar vingers gingen over de tatoeage op zijn arm. Zijn lichaamsversiering was zo boeiend als hij zelf. Het was voor haar iets dat veel aandacht van haar opslokte. De kunstwerken over zijn lichaam waren bijna net zo echt als hij was. Zijn gezicht wou ze maar al te graag een keer tekenen, maar nu was er geen tijd om aan dat te denken.
Nu of nooit dus. Haar hand ging naar achter en maakte het slotje los van haar bh. Haar ogen keken nog altijd in de van hem. Het witte lingerie stuk schoof langzaam maar zeker zich een weg naar beneden. De koelere lucht in de kamer begroette haar bovenlichaam dat helemaal in de vlammen stond. Een beetje blos kwam op haar wangen te voorschijn toen ze zich helemaal van de bh verloste en hem bij het shirt liet vallen. Normaal bloosde ze nooit, maar nu was het allemaal zo anders. Hij was Fritz, haar soulmate. Bovennatuurlijk knap en leek wel een God voor haar. De verliefdheid ging ver, oneindig ver. Ze vervloekte haar borsten even omdat ze niet echt de grootste waren. Ook weer niet echt klein, maar ook niet perfect goed. Zachtjes drukte ze een kusje tegen zijn lippen. Voorzichtig en behoedzaam. Was dit nog steeds tegen de regels?

Fritz geloofde haar. Hij geloofde alles wat ze zei en hij vertrouwde haar. Hij wilde haar vertrouwen, met heel zijn hart. Hij lachte onhoorbaar toen ze hem mafkees noemde en beantwoordde haar blik. Zachtjes glimlachte hij. Hij zou haar nooit iets kwalijk nemen. Hij snapte nu dat je jezel het niet mocht kwalijk nemen als je verliefd was. Hij mocht niet meer terug nu, hij wou niet meer terug. Beminnen, dat zou hij haar. Tot zo lang het nog ging. Tot de zon helemaal op was en het weer dag was. Hij wou niet meer denken aan hoe ze zouden verdergaan, hij wou enkel aan nu denken, aan haar, aan hen.
Fritz keek naar haar vingers die over zijn tatoeage streelde. Hij wist nog maar al te goed hoe Val haar gevraagd had of ze zijn tatoeages mooi vond. Ze had gezegd dat ze ze artistiek vond. Beter had ze het niet kunnen zeggen, dacht hij glimlachend. Hij wou haar alles vertellen over zijn tatoeages, over elke betekenis. Ze mocht alles van hem weten, hij wou dat ze alles van hem wist.
Hij wilde veel, maar er was maar een ding dat hij echt wou toen ze zich van haar bh ontdeed. Dromerig gleden zijn ogen over haar lichaam. Hij wou haar helemaal voor zich. Ze was beeldschoon, alles klopte, alles was perfect. De korte aanraking van haar lippen was genoeg om hem zijn zorgen doen te vergeten. Hij sloot zijn ogen en vulde de ruimte tussen hen, en kuste haar terug, terwijl hij haar zacht naar achter duwde, tot ze helemaal lag. Terwijl hij zijn lippen op de hare bleef drukken, verplaatste hij zich en kroop hij over haar heen. Zijn handen leunden naast haar hoofd en zijn lichaam hing boven het hare. Terwijl zijn tong zacht tussen haar lippen gleed en naar de hare zocht, verplaatste hij een hand naar haar taille. Ze voelde warm en zacht aan. Zijn hand steeg tot aan haar borst, en voorzichtig liet hij zijn handpalm zich rond haar ronding nestelen, en masseerde ze zachtjes, terwijl zijn lippen niet genoeg leken te krijgen van de hare. Hij was zo verliefd, hoe kon hij het nog ontkennen. Alsof hij hier al die tijd op gewacht had, met Jessy.

Jessy voelde hoe zijn lippen haar aanraking beantwoorde en hoe zijn tong de leiding nam. Ze bewoog perfect en aansluitend mee. Haar hoofd belande op de kussens en haar handen grepen een beetje Fritz om zijn nek en schouders. Zachtjes woelde een beetje door zijn haar en genoot van zijn vingers rond haar vrouwelijke vormen. Hij wou haar en hij kreeg haar. Kon ze hem maar echt alles geven wat hij wou. Na dit telde alles wat hem gelukkig maakt alleen nog maar voor haar. Als dat iemand anders zou zijn dan moest ze leven met de pijn die zwaar en hard zou aankomen. Zou ze er kapot van zijn, maar dat zou uiteindelijk wel weggaan. Ze duwde die domme gedachten en concentreerde zich op hem. Hij had geglimlacht. Was er wat mooiers? Zo fijn om hem even gelukkig te zien. De hand om zijn schouder nam hem nog wat steviger beet, een beetje een aanmoediging, die voor niks nodig was.
Na een tijdje beëindigde de kus zich. 'Geef me dan ook de kans een keer om alle betekenissen te leren van je kunstwerkjes en alles van jou. Waarschijnlijk ben je het mooiste wat ik ooit heb en zal zien en dat niet alleen vanbuiten.' Ze glimlachte en keek hem aan. 'Maar een mens kan maar één ding ter gelijkertijd doen, toch?' Ze drukte haar lippen nog even op die van hem en ging verder met haar klus om zijn pyjamabroek uit te krijgen. Dit lukte ook tot op de enkels, voor de rest moest hij het maar zelf uit doen. Jessy lachte erbij omdat het nogal onhandig ging zo liggend. Haar handen rustte half op zijn achterwerk. Klaar om de boxer gewoon uit te doen, maar ze wachtte nog maar even. Man, wat een strak kontje. Even sloot ze haar ogen en sloeg een been om zijn lichaam heen. Mijn.

Fritz opende zijn ogen toen zijn lippen gelost werden van de hare en keek haar met een glimlach aan. Een gelukkige glimlach, want dat was hij. 'Ik zal je de kans geven, want ik wil dat je me kent. M'n schoonheden en m'n zwakheden..' Bij haar volgende woorden moest hij zachtjes grinnikend, en was blij dat hij haar lippen opnieuw proefde. Toen ze zijn broek tot op zijn enkels had getrokken, pauzeerde zijn lippen even, schopte hij zijn broek van zijn voeten af, en keek haar toen weer aan. Terwijl hij terug naar voren leunde, liet hij zijn hand zakken, langs haar navel, tot aan de rand van haar onderbroek. Hij voelde hoe haar handen aan de zijn boxer zaten en terwijl hij zijn lippen naar haar hals verplaatste, grijnsde hij zachtjes. Hij beet zachtjes en speels in haar hals, en zijn lippen leken haar helemaal af te tasten.
Zijn handen trokken haar slipje naar beneden. Opnieuw stopte hij zodat hij haar helemaal kon ontdoen van haar kleren, en trok het slipje uit langs haar ranke benen. Zijn handen bleven haar maar strelen, overal waar ze kwamen. Ze gleden langs haar benen weer omhoog, en zijn ogen keken over haar vrouwelijkheid. Ze was prachtig, en ze gaf zich aan hem. Haar lichaam maakte hem gek, en hij kon niet ontkennen wat hij voelde. Hij voelde zoveel, maar vooral verlangen. Verlangen naar Jessy, zijn Jessy. Ze zouden van elkaar zijn, dat konden ze niet meer terugdraaien.
Zijn ademhaling werd zwaarder door haar lichaam dat het zijne raakte en alsof hij haar lippen al te lang had moeten missen, kuste hij haar terug, vurig, en zijn tong bespeelde de hare. Zijn hand streelde over haar heup. Hij wou dat ze zijn boxer uittrok, onmiddelijk, nu. Hij wou haar helemaal hebben, haar nemen en houden. 'Jess,' zei hij hijgend terwijl hij zijn lippen even van de hare afrukte. 'Ik wil je.. Ik wil je nu.. Meer dan wat dan ook..' Zijn tong likte langs haar kaaklijn, langs haar hals. Het was alsof hij zich al te lang had moeten inhouden, zijn verlangen had opgekropt. En Jessy zou hem verlossen, hem verzadigen.

Jessy ging echt op in het zoenen, strelen en alles. De intens heid was zo groot en ze leken allebei niet op te gaan in de vlammen die binnen in hun borst likte. De beetjes in haar nek riepen haar terug uit haar heuse fantasietjes in haar hoofd. Wat ze totaal niet erg vond omdat het nu tijd was om het waar te maken. Iedere avond zou het er zo aan toe mogen gaan. Bij het uitkleden werkte ze wat mee zo dat het gemakkelijker ging. Zijn strelingen waren voor haar net de hemel. Haar handen gleden over zijn hele lijf terwijl ze zoende. Tot ze weer zijn boxer had bereikt en haar vingers erachter haakte. Ze grijnsde bij zijn woorden. 'Fritz,.' Ze keek even naar de zon en vervloekte het. In een ruk ging zijn boxershort omlaag. 'Liefde met jou bedrijven is het enige waar mijn hoofd nu bij staat. Ik weet niet eens meer hoe de wereld is, nu is dit bed even de hemel.' Ze grijnsde en keek hem aan.
Tijd om dan zijn wens te vervullen. Ze ging op hem zitten en werkte heel zijn boxer uit. Haar ogen waren gericht op zijn vriend en keken toen weer even in die van hem. Haar Fritz. Een ondeugend en ter gelijkertijd lief glimlachje speelde op haar lippen. Ze ging door haar haren en boog zich daarna wat naar voren om speels in zijn onderlip te bijten. Hij was wel om op te eten. Zuinig en ook wel gulzig verkende ze met haar lippen, tong, haar hele mond, zijn knappe gespierde lichaam. Haar handen hielpen haar een handje door zich een weg naar onder te zoeken. Het werd erg warm opeens, haar lichaam, dat van hem en in de kamer zelf. Toen trok ze zich op door hem bij zijn schouders vast te nemen en zoende hem nog een keertje liefdevol.
Na dat alles rolde ze zich weer om zodat hij weer de bovenhand had. Nu zou hij zich niet meer moeten inhouden. Nu konden ze gewoon liefde met elkaar bedrijven. Elkaar laten zien en laten voelen hoeveel ze van elkaar hielden. Misschien ging het snel, maar het moest zo. Voor hem en voor haar. Haar geheugen riep het beeld op van Fritz met haar rond zijn arm zoals hij het had voorgesteld. 'Nu ben ik helemaal voor jou, voor jou alleen.' De speelse blik wou maar niet verdwijnen uit haar ogen. Ze spreidde haar benen al wat en keek hem lachend aan. Alsof het haar eerste keer zou zijn... Dit was op een of andere manier lachwekkend? Het teken dat ze gelukkig was. Nog wat kusjes werden op zijn hals,kaak en mond gedrukt om het lachen te smoren . Heel zeker drukte ze hem nog wat meer op haar.

Fritz keek naar hoe ze zijn boxershort met een ruk uitdeed, en voor hij het wist lag hij onder haar. Hij grijnsde en keek haar aan. Zijn vriend had zich al opgericht en was er net als hijzelf helemaal klaar voor. 'Welke wereld..?' zei hij grijnzend als antwoord op haar woorden, en werd zowat gek van haar ondeugende blik. Een lichte, bijna onhoorbare kreun ontsnapte tussen zijn lippen toen ze hem in zijn onderlip beet, en zijn ademhaling werd steeds zwaarder, naarmate haar lippen steeds lager gingen. Haar warme zachte lippen lieten zijn lichaam tintelen, en zijn spieren samentrekken. Even sloot hij zijn ogen toen ze hem terug op zijn lippen kuste, en opende ze weer toen hij merkte dat ze van hem afrolde. Zo snel als hij kon kroop hij terug op haar, hij kon niet lang zonder haar lichaam te voelen. Met een klein liefdevol grijnsje, luisterde hij naar haar woorden die zoveel betekende. Ze gaf zich aan hem. En hij zou er niks tegen doen. Een glimlach nam de plaats in van zijn grijns, en hij grinnikte zachtjes toen ze nog snel wat kusjes gaf. Hij voelde haar nu volledig, haar hele lichaam, maar hij wou en zou meer voelen. Nog even sloot hij zijn ogen en drukte een warme, lange kus op haar lippen. Zijn handen plaatsten zich naast haar hoofd, en nadat hij zijn lippen had losgemaakt, duwde hij zich omhoog.
Hij spreidde haar benen nog iets meer, en plaatste zich ertussen, voorzichtig. Heel zacht bracht hij zich naar binnen. Hij kreunde licht bij die eerste beweging, en beet toen op zijn lip. Zijn ademhaling leek gehijg, en hij steunde met zijn handen op het bed. Zijn ogen keken haar aan, en langzaam ging hij op, en neer. Zijn bewegingen waren zorgzaam, alsof hij bang was om haar pijn te doen. Maar toen hij merkte hoe heerlijk het was, verhoogde hij langzaamaan zijn tempo. Op het ritme van zijn bewegingen ontsnapte er telkens een kreun vanuit zijn middenrif. Hij voelde haar helemaal, zoals hij al de hele tijd gewild had. Haar lichaam leek het zijne, en zijn gekreun werd steeds dieper, net als zijn bewegingen. Terwijl zijn bekken op en neer bleven gaan, leunde hij naar voren en nestelde zijn lippen in haar hals. Zijn tong streelde haar huid, en zijn geluiden bleven ritmisch verdergaan. Hij voelde hoe al zijn spieren opgespannen waren, van genot. Want hij genoot. Hij moest zijn lippen losrukken om naar adem te happen, maar bleef doorgaan. Dit was geweldig, hier had hij op gewacht, zo lang.

Jessy voelde hoe hij haar kuste. Zachtjes en lief, haar voorbereiden op wat hun te wachten ging staan. Een soort van voorspel. Met een glimlach kuste ze hem gewillig terug. Hij was alles wat zij op dit moment wou. Haar gedachten schreeuwde zijn naam. Zijn naakte lichaam, zijn ogen en lichaamsversieringen stonden op haar netvlies gebrand. Zijn geur was heerlijk en overnemend. Harder dan ze had gedacht. Het kussen stopte geleidelijk aan toen hij zijn handen naast haar hoofd plaatste en zich omhoog hees. Ze bleef ontspannen tot dat hij haar benen wat uit elkaar deed. De vlinders in haar buik leken te ontploffen toen hij in haar kwam. Hij kreunde zachtjes en zij kreeg zich ontspannen. Zijn gedachten kwamen bij haar binnen. Bang om haar pijn te doen hé? Maar het voelde heerlijk? Met een glimlach keek ze hem aan, maar moest haar ogen sluiten van genot. Dit voelde geweldig. Ze was een met hem. Deed werkelijk hét met hem. Liefde bedrijven. Dit keer was het echte liefde. Haar handen rustte op zijn rug en zette zachtjes haar nagels. De emmer liep over toen hij met zijn tong over de huid ging in haar nek. Het was een nieuw gevoel. Haar benen nestelde zich over hem zodat hij haar nog beter voelde. Even ging ze nog door zijn haar en kreunde weer eens, maar dit keer harder.
Fritz had haar een soort van andere kijk op het leven gegeven. Vreemd hoe ze zo onbewust erachter kwam dat ze iemand erg graag wou. Erg graag wou koesteren en liefhebben. Zo jammer dat ze er nu pas was achtergekomen. Zachte kussen plantte ze op zijn arm toen ze haar hoofd naar links verplaatste en keek hem daarna weer aan. Met weer een kleine glimlach. Ja, gelukkig dat was het gevoel dat je er nu kon bij plaatsen. Haar hand verschoof zich naar zijn wang en duwde zijn hoofd wat meer naar voor zodat ze hem innig kon kussen. Haar ogen zeiden genoeg. Nu wou ze hem helemaal en enkel en alleen voor zichzelf. Dit moment zou erg snel gedaan zijn en dan zou hij weggaan. Alleen niet, -ze hoopte toch van niet- voor eeuwig.