Het zwembad

Nadat begreep niet dat hij haar afschrikte met zijn trouwheid en met zijn overdreven vertrouwen en goedgelovigheid. Hij dacht dat alles klopte op deze manier. Alles was perfect. Micha had gekozen om bij hem te blijven. 'De bieb?' herhaalde hij zacht en glimlachte. 'Ja, lijkt me leuk..' Lekker rustig, met ons tweetjes.. Na die gedachte leunde hij naar voren en gaf haar een kus. 'Kom dan..' Hij maakte zich los van haar en duwde zichzelf omhoog op de rand. Toen hij eenmaal rechtstond, ging hij door zijn knieën en stak zijn hand uit om haar te helpen.

Micha beet op haar lip. In haar ogen klopte zijn gedachte niet. Hoewel ze in principe natuurlijk wel klopte. Waar vond je ooit een nog een jongen met zulke eigen schappen. Maar misschien was ze daar gewoon nog niet naar op zoek. Maar voor u leek de bieb haar inderdaad heel leuk met zijn tweetjes. Met een redelijk geforceerde grijns liet ze zich uit het water trekken door Nathan en stond ook op de kant. Heel even vlogen haar ogen naar Dastan en gelijk weer terug naar Nathan die ze mee nam naar de bieb.

Dastan zag hoe ongemakkelijk Micha zich gedroeg, en hoe ze steeds naar hem keek. Hij grinnikte, heel ongepast maar hij kon het toch niet laten. Het deed hem niet zo veel, het bewees alleen maar dat hij achteraf toch gelijk had. En gelijk hebben, daar hield Dastan wel van, op wat voor manier dan ook. Nogmaal sprong hij het water in, met zijn ogen nog altijd op Val gericht.

Het was een kleine teleurstelling dat Valentina niet de naam wist van het meisje. Maar dat probeerde ze zo goed mogelijk te verbergen. Ze wilde niet op een verkeerde manier over komen bij haar.
'Hecht maar niet teveel waarde aan de afkomst. Als dit huis in Korea gestaan had, zou jij voor mij helemaal van de andere kant van de wereld gekomen zijn. Het is maar een stuk land dat een naam gekregen heb en andere gewoontes heeft dan de mensen die op het andere stuk land wonen,' probeerde Dana de teleurstelling van Valentina wat weg te werken.
'En, zijn de mensen die je hier tot nu toe heb leren kennen een beetje... oké? Of zitten we echt in een gekkenhuis?' vroeg Dana en grinnikte even.

"Gekkenhuis, for sure!" Valentina rolde met haar ogen en lachte vrolijk. Of dat lag gewoon aan haar, dat ze iedereen hier een beetje vreemd vond? Behalve Dastan dan. Die vond Val nog het normaalst. En toevallig zat hij op dat moment in het zwembad! "Hij valt wel mee." Val wees naar Dastan. Meteen moest ze aan hun avondje uit denken... Het avondje waarop Val zelfs bijna was gaan geloven dat ze verliefd was geworden. Maar die gedachte had ze ruw uit haar hoofd gezet. Ze wilde niet verliefd zijn! Dat vond ze doodeng. Nee, ze zouden gewoon goede vrienden zijn.

Dana volgde met haar blik de vinger van Valentina, waardoor ze zo uit kwam op Dastan. Bij zijn aanblik, kreeg ze het gevoel alsof er een groot beest over blote haar rug heen kroop, waardoor ze kippenvel kreeg. Misschien vond Valentina dat hij meeviel, maar Dana had het helemaal niet op mannen. Voor haar vielen mannen helemaal niet mee. Voor haar, waren ze bijna allemaal wel hetzelfde. Gek op macht, mooie vrouwen, dranken en de vierkante kast, waar ze voetbal op kunnen kijken. Tenminste, dat was het beeld waar Dana meteen aan dacht als iemand het woord "man" in haar bijzijn liet vallen.
'Is hij écht de enigste? Wat is er mis met de andere dan?' vroeg Dana nieuwsgierig, terwijl ze vanuit haar ooghoeken naar Valentina keek.

"Ik kan je vertellen dat alle andere jongens nogal kinderachtig zijn." Antwoorde Val ondeugend. Nu leek het vast alsof ze alleen met jongens omging... En dat was voornamelijk ook zo. Val wist niet hoe het kwam, het ging gewoon per ongeluk. Maar nu praatte ze wel met een meisje! Hah! "En Dastan is... Volwassener. Hij heeft zoiets mannelijks en gewoon speciaals. Hij is anders als elke andere jongen hier. Hij is gewoon leuker!" Als je Val zo hoorde praten over hem, zou je bijna gaan denken dat ze sprak uit liefde. Terwijl ze dat helemaal niet wilde.

Dana luisterde aandachtig naar de woorden van Valentina. Het maakte haar eigenlijk niet zoveel uit of de jongens nou kinderachtig waren of niet, ze had het sowieso al niet op mannen. Kinderachtig, volwassen, ze waren toch wel allemaal hetzelfde. Gevoelloos en egoïstisch. En de mannen die wél om gevoelens van andere konden denken, waren meestal homo.
Maar Valentina leek het in de ogen van Dana wel te hebben op die Dastan, zoals ze over hem praatte. Het viel haar op dat ze hem in vergelijking van de andere jongens nogal ophemelde.
'En daar val jij op? Volwassen types bedoel ik,' vroeg ze, terwijl ze haar blik op Dastan gericht hield. Hij zag er niet anders uit dan de meeste. Was hij werkelijk zo speciaal zoals Valentina beweerde?

Jessy liep rustig naar het zwembad en legde haar handdoek op de grond. Daar ging ze dan maar op zitten tot Christey en Fransesca hier waren. Haar schoenen vlogen de lucht in en belandde ergens op het gras. De zon was heerlijk.

-NEW.-
Jessy was naar binnen gerend en had haar bikini aangetrokken. Dastan had gelijk, het was inderdaad lekker warm en ze spatte wat van het redelijk koude water op hem. Ze gniffelde. 'Zo koud is het ook weer niet.' Met een soepel gebogen lichaam liet ze zich in het water vallen en kwam weer boven en keek hem aan. 'Kom je grote?' Rustig zwom ze verder onderwater. Dit voelde als vrijheid...

Dastan stond in zijn zwartgekleurde zwembroek aan de rand van het water, en voelde hoe warm het buiten was. De spetters water die Jess tegen hem aan gooide, voelden echter ijzig koud aan tegenover de warme lucht, maar zou hem er niet van weerhouden het water in te springen. Hij keek naar Jess die spoepel het water insprong, en glimlachte. ‘ Wat nou grote?’ gniffelend sprong hij het water in. Het water voelde hemels aan, deden hem zweven. Met een brede lach keek hij naar Jess, en wees naar de sterren die prachtig aan de hemel stonden. ‘Daarom houd ik zo van s’nachts zwemmen,’ zei hij, en dook nog een keer onderwater.

Jessy keek naar de hemel en zag Dastan voorbij zwemmen. Ze liet zich op hem vallen, zo dat hij wat meer naar onderging en kwam terug boven. 'Je hebt gelijk...' Ze zwom achteruit op haar rug en keek naar de hemel. Het water mocht misschien koud zijn, maar het was fijn... Het voelde eerlijk na het uit te puffen in het warme Italië. Jessy was regen gewoon en niet de zon.

Dastan zwom richting Jessy, en liet zich naast haar op zijn rug drijven. Zijn handen dreven gewichtsloos naast hem, en zijn vingers liet hij langzaam heen en weer glijden door het water. 'Het weer hier in Italië is echt heel anders dan in Duitsland, als ik daar nu het zwembad in zou springen zou ik waarschijnlijk omkomen van de kou,' zei Dastan lachend, en keek opzij naar Jess, die er heel vredig bij leek te liggen. Haar haren dansten in het water, en haar vochtige huid glom zacht in het maanlicht. Hij herinnerde zich dat ze genoemd had dat ze in Engeland woonde, waar het weer waarschijnlijk ook niet veel beter zou zijn geweest. Dastan grinnikte even bij de gedachte, dat zijn eerste vriendin oorspronkelijk ook uit engeland kwam. Ook Micah kwam oorspronkelijk uit engeland. Toen hij merkte dat zijn gedachten weer bij Micah kwamen baalde hij. Micah vond die stomme drugs belangrijker dan hem, en.. 'Pff,' Dastan keek weer naar de hemel. Hij wilde even niet aan Micah denken, gedachten op nul.

Jessy keek Dastan weer even aan. 'Nog even over haar, die stomme drugs is niet belangrijker voor haar... Ze weet nog gewoon niet hoe gehecht ze aan jou is, maar binnenkort zal ze het zich wel realiseren. Zet je verstand nu maar even op nul dan.' Ze kon het zelf niet gemakkelijk. Gedachten op nul zetten. Even grinnikte ze nog na over zijn woorden. 'Dastan het ijsblokje klinkt wel goed weetje. In Engeland kan je nog eens geen zwembad hebben... Nou ja, je kan het maar het regent erg vaak. Daarom zijn wij misschien meer jacuzzi mensen?' Thuis had ze er eentje gehad, heerlijk en relaxed. 'Hmm, dus zie ik er nu betoverend uit?' Zijn haar glom ook wel en het was raar om eigenlijk een man met een baardje al naast haar te hebben drijven. Hem zou je way ouder schatten... De druppeltjes op zijn wang leken op tranen en zij voelde de behoefte op ze weg te strijken, maar hield haar handen thuis. Het zijn geen tranen, gewoon dom water.

Dastan keek even verbaasd naar Jess toen ze over Micah begon, maar besefte dat het eigenlijk heel logisch was aangezien ze alles kon horen wat hij dacht. 'Achja, ik weet het gewoon niet,' Dastan liet zich even wat dobberen, nog altijd kijkend naar de hemel. 'Ik ben het type dat niet lang gebonden is aan iemand, omdat ze míj altijd blijven kwetsen. En dat is wat Micah doet, ze gebruikte haar krachten tegen me vanwege dat spul. Ik wil niet zoveel gezeur, ik wil gewoon.. Gewoon zijn. Normaal gesproken ben ik altijd alleen, omdat ik dan zeker weet dat ik niet gebroken word,' Dastan's woorden waren oprecht, maar toch snapte hij niet waarom hij ze uitsprak. Ze kon alles zien, maar dan nog zou hij zulke dingen niet snel zeggen. 'Misschien is het beter om de rokkenjager te zijn, dan iemand die elke keer weer gebroken word,' Het water op Dastan's gezicht waren wel degelijk tranen, maar dat zou hij nooit toegeven. Hij was er gewoon ziek van om steeds alleen te zijn, en als dat het nits was was het wel een relatie waar hij maar niet uitkwam. Die hij niet begreep, waarin hij zichzelf niet begreep.
Dastan luisterde even naar Jess woorden. 'Jacuzzi mensen?' vroeg hij, zijn gedachten waren er niet echt bij. Hij keek nog een keer naar Jess bij haar vraag, en glimlachte bijna onzichtbaar. 'Ja, je ziet er mooi uit zo,' de woorden floepten eruit voordat hij er erg in had, maar wat deed het er ook toe? Ze zag er goed uit, dat kon je gewoon niet ontkennen. Dastan voelde hoe hij heen en weer dobberde op het water. Hij zou niets liever willen dan een tijdje verdwijnen van deze wereld, geen gezeur, geen zorgen. Alleen hij, en een grote leegte waar hij zich even in kon verbergen.

Jessy had een diepe frons in haar voorhoofd en stopte met drijven en keek Dastan aan. 'Leegte is ook niks? Ik snap wel wat je bedoeld... Ik bedoel Fritz, hij geeft me echt veel hoop en alles. Maar hij is op iemand anders verliefd ook... Hij geeft me hoop met wat er tussen ons twee is, maar toch neemt hij het zichzelf altijd kwalijk... Het is zo frustrerend. Vooral omdat ik gedachten kan lezen. Hoe gelukkig hij me ook maakt. Er is een grote leegte in me, pijn waar ik niet wil invallen. Normaal gesproken word ik niet verliefd om ook die pijn te verhinderen. Maar nu, ben ik hopeloos verliefd. En als je dit door kwekt dan slaap je niet met twee ogen dicht.' Hij was de enigste waar ze tot nu toe over Fritz gepraat had. Het luchtte op en had misschien niet zo veel nut, maar Dastan kon ze wel vertrouwen. Dat dacht ze toch en anders had ze pech gehad. 'Ja jacuzzi mensen, het water is daar lekker warm en ik vroeg niet op ik er mooi uitzag.' Toch veegde ze de waterdruppels weg. Het zag er anders te zielig uit. 'Maar bedankt en stop met denken, zo ga ik nog blozen.' Ze stak haar tong speels uit en duwde zich af op de rand zo dat ze omhoog kwam en al het water van zich afstroomde. Toen ging ze zitten, haar voeten in het water, en keek naar hem.

Dastan knikte, duidelijk gaf ze om Fritz. Dastan wist dat Fritz in een lastige situatie zat, maar de beslissing zou uiteindelijk wel komen. 'Ik denk dat je hem wat tijd moet gunnen, hij komt er vanzelf wel achter wat hij wil,' Dastan voelde Jess vingers op zijn gezicht, en grinnikte. Toen ze naar de kant zwom liet Dastan zich weer recht stellen in het water. 'En ja, ik zal niks zeggen,' Dastan stak zijn handen in de half in de lucht, en deed toen zijn hoofd een stukje omlaag. 'Je hebt mijn woord,' Hij zwom richting Jess, en leunde met zijn ellebogen op haar knieën. De rand was niet heel hoog en Dastan was vrij lang, dus zo moeilijk ging het niet. Het zag er een beetje vreemd uit misschien, maar zo kon hij haar aankijken. 'Soms weet ik gewoon niet wat ik moet denken,' begon hij. 'Naarmate de jaren word het makkelijker om in die leegte te leven, makkelijker dan een nieuwe relatie,' Dastan keek in Jess ogen, haar gezicht glom nog steeds van het water. Ergens zaten ze in hetzelfde schuitje, ze voelden liefde, maar wisten niet wat ze ermee aan moeten.

'Maar je werd toch het zat om van meisje op meisje te springen? Misschien is een goede relatie iets wat jij nodig hebt... Maar daar moet je gewoon beiden aan werken. Hoor mij eens, ik heb nog nooit relaties gehad die langer dan een week stand hielden... Wat Fritz betreft, weet ik dat ik hem tijd moet geven, maar mijn verlangen naar hem is veel te groot. En om eerlijk te zijn zie ik de hoop er soms niet meer in. Nu niet meer bijvoorbeeld. Hij denkt echt vaak aan Jonathan. Ik kan hem niks kwalijk nemen, mezelf wel... Ik heb hem ook een paar keer echt boos en verdrietig gekregen op een nacht en was hem bijna kwijt.' Ze slikte bij het laatste. 'Misschien moet ik wel eens zwaar gedumpt worden. Door Fritz misschien... Dan kan ik eens voelen en leren hoe zo iets is. Me uithuilen en vervloeken. Echt kwaad zijn op mezelf en kapot gaan. Misschien heb ik dat echt wel nodig. Hoe raar het ook klinkt...' Haar ogen keken in die van Das en langzaam borrelde er wat tranen op, maar ze kon zichzelf inhouden. Huilen was nog zoiets wat ze wel redelijk vaak deed... Ach ja, Jessy was zielig en daar had ze mee leren leven. 'Dastan die leegte is niet goed voor je. Jij verdient een meisje dat je elke keer weer opnieuw verast met haar liefde en de kom je wel tegen.' Ze zette haar vuist op zijn hoofd en wreef zodat zijn haren verkeerd gingen zitten en het baardje kietelde wat tegen haar benen.

Dastan luisterde naar Jessy's verhaal. 'Moet je jezelf nou horen,' hij trok een wenkbrauw op. 'Stamp niet zo op jezelf meisje, ook voor jou komt het wel,' Dastan kon nu wel een hele preek geven over Fritz, Jonathan en Jessy, maar hij besefte dat het alleen maar pijn zou doen. Ze waren juist gaan zwemmen om er even niet aan te denken, ookal was het misschien niet gezond om er niet aan te denken. 'Gewoon wachten Jess, mister right komt voor jou ook wel,' Dastan knipooge, maar toen hij Jess'vuist op zijn hoofd voelde kneep hij beide ogen stijf dicht. 'Ahhh stop,' Dastan glipte onderwater. 'Daar kan ik niet tegen,' zei hij met een quasi zielig gezicht en begon te grinniken. 'Ik wil je wel dumpen?' zei hij, en pakte Jess vliegensvlug van de kant op. '1, 2...' Dastan gooide Jess een meter of 2 omhoog, waardoor ze met een grote plons weer in het water terecht kwam. Echt een eitje, met die kracht.

Jessy kwam boven en spuwde wat water in zijn gezicht. 'Echt waar Dastan je bent zo stout!' Gilde ze zowat en grijnsde naar hem. 'Mister right... Hij is een sukkel, want hij komt niet eerder.' Ze besprong hem van achteren en ging op zijn rug zitten, terwijl ze zijn zicht bedekt hield. 'Ju, paardje ju.'

Dastan moest lachen, en hield Jess vast aan haar benen, zodat ze niet keihard achterover viel. 'Tja, jongens zijn nou eenmaal laatkomers eh,' hij grinnikte, en probeerde naar boven te kijken om Jess gezicht te zien, tevergeefs. 'Je beseft toch wel dat ik je zo naar de andere kant van de tuin kan gooien?' hij draaide een paar rondjes in het water, en liet haar toen weer achterover in het water zakken. Hij spetterde wat water in haar gezicht, en grijnsde breed. 'Achja, je kan toch niet van me winnen,' nonchalant ging hij weer op zijn rug liggen, waardoor hij de pikzwarte nacht weer in kon kijken.

Jessy ging naast Dastan staan en boog haar hoofd zodat ze elkaar aankeken. Haar lokken raakte zijn gezicht. 'Nou-hou, niet bij alles... Soms wat te vroeg.' Een brede speelse grijns sierde haar lippen. Toen ze aan zijn woorden dacht die nogal dubbelzinnig klonken. Ze legde haar ellebogen op de rand en trok zich een beetje omhoog om terug uit het zwembad te komen. Hopelijk hoorde niemand hen of zag. En dit keer wou ze even blijven zitten. Een beetje bekomen van meneer die haar heen en weer smeet in het zwembad. Het water droop van haar lichaam af. Even keek ze nog naar Dastan maar ging toen helemaal uit het water en op de tegels liggen die aan de rand van het zwembad waren gemaakt. Een handdoek lag onder haar. 'Als je me door de tuin zou gooien, zou ik waarschijnlijk dood zijn en dat wil je niet op je geweten hebben. Wie weet spook ik dan door je hoofd... Op het sterk zijn vlak niet nee, maar misschien wel op andere vlakken. We'll see... Ik ken je like nog maar net.'