Het gemaskerd bal.

Micha had voor de verandering een jurk aan. Ze had nooit een jurk aan en ze kwam er nu achter dat het best lekker zat. Ze had een rode jurk aan gedaan met een korset achtige sluiting bij haar boven rug. De jurk was een wijd en had meerdere laagjes. Hij was strepless en glimmend, net zoals de handschoenen die er bij hoorde. Ook haar masker was glimmend rood met een zwarte veer aan de zijkant. Haar haar was opgestoken en haar ze had zwarte naald hakjes aan gedaan.

Het was voor Valentina altijd al een hele opgave geweest om onherkenbaar te zijn op een gemaskerd bal. Sowieso zouden mensen haar herkennen, aangezien ze erg wit afschoot tussen alle zongebruinde Italianen. Maar dat nam haar liefde voor het gemaskerd bal niet weg. Integendeel: Valentina was er gek op. Ze deed dan ook steeds haar best voor haar outfit. Elk jaar gaf ze er weer een fortuin aan uit. Zo ook dit keer: Valentina was voor de romantische gothic look gegaan. Ze droeg een zwarte jurk met vele laagjes en een bijpassend zwart maskertje, dat haar ogen erg mysterieus deed uitkomen. Normaal gezien droeg Valentina nooit zwart, omdat ze dan net op een lijk leek. Maar vandaag wel, en het gaf een betoverend effect. Door de glittertjes in haar haar en op haar jurk, leek ze letterlijk te schitteren. Valentina leek zo uit een sprookjesboek gestapt te zijn.



(Sorry liet me even gaan LOL XD)

Davin had een chic pak aan en een rood vlinderdasje. Zijn zwarte jasje hing nogal losjes. Hij had een hoed op en een masker dat wit met rood zag. Hem herkennen zou je vast en zeker niet. Hij nipte wat van zijn glas champagne en keek de zaal rond. Waarom was hij ook al weer gekomen?

Christey liep hand in hand met Jakob. Ze had een kort geel/witachtig jurkje aan met zwarte all stars eronder. Ze had een geel/witachtig maskertje met rode veren, die de kleur hadden van haar haar. Jakob had een pak aan, met een masker met een lange neusachtige snavel. Hij had zijn Vans schoenen eronder staan. Christey giegelde toen ze binnen kwam. "Wow, het is echt huge!" zei ze lachend. Ze hadden beide een rood strikje rond om hun pols, om elkaar te herkennen.

(Jurkje Christey ahah)

"Ik blijf hier echt niet lang hoor, hoog uit een kwartier" zei hij tegen Christey. Hij had hoofdpijn, en had eigenlijk niet zo'n zin in een feestje. "Ga jij maar lekker feesten, ik ga wel daar op een bankje zitten" zei hij zachtjes. Hij deed even snel zijn masker af en gaf haar een kusje. "Niet te veel met andere jongens dansen hoor, daar word ik nogal emo van" zei hij sarcastisch

Lang had Zita niet hoeven na te denken over waar ze haar jurk vandaan zou halen. In rome was ze een klein winkeltje tegengekomen waar ze prachtige jurken hadden. Van lange trouwjurken tot korte zomerjurkjes. Na lang te hebben getwijfeld tussen 2 jurkjes had ze uiteindelijk het rode exemplaar gekozen. Het was een laag uitgesneden strapless jurkje die strak om haar bovenlijf zat. Bij haar heupen begon het jurkje wijd uit te lopen, het was iets boven haar knie en lieten haar benen goed uitkomen. Daarbij had ze een klein rood veren maskertje gekocht dat vol met kleine glittersteentjes was geplakt aan de zijkanten. aan haar voeten had ze felrode glitter pumps met een middelhoog hakje.
Dit was een heel ander soort feest dan dat Zita was gewend dus een beetje zenuwachtig liep ze de zaal in. Ze hoopte dat ze iemand zou herkennen of het uberhaupt een beetje leuk zou worden. Het leek haar heel statig allemaal.

Valentina stapte sierlijk door de zaal heen. Ze wilde eerst wat te drinken zoeken, en daarna zou ze wel iemand vinden om mee te dansen. Of hopelijk kwam iemand haar ten dans vrágen. Dat vond ze zo goed passen in dit décor. Ze liep naar een soort ober toe die met plateaus rondliep en nam een glaasje champagne. Terwijl ze een klein nipje nam, keek ze de zaal rond, naar eventueel knappe jongens. Hoewel hun gezichten half verborgen waren. Dat was er net zo leuk aan. Allemaal lekker geheimzinnig...

Jessy spande het masker nog wat strakker en liep de trappen op. Er was echt wel veel volk. Haar haren waren opgestoken en ze droeg een witte kante jurk met nog een soort witte panty en een witte sjaal. Haar masker was goud en versiert met nep diamantjes. Haar armband die ze ook wel in het huis had gedragen zat om haar pols. Vergeten uit te doen en die kon misschien dus nog de pret gaan bederven. Ze werd vast genomen door iemand en die danste even met haar.


(Jurk)

(Masker)

Christey keek hoe Jakob als een zombie naar een bankje liep. Jammer dat hij zich zo voelde, anders konden ze nog wat gaan doen ergens in deze huge zaal. Ze liep hem nog even achterna en ging op z'n schoot zitten. Ze gaf hem een kusje op z'n wang. "Wil je misschien iets te drinken? Ik haal het wel voor je" zei ze met een lief stemmetje. Ze keek even rond en sloeg haar arm om Jakob's nek.

Zita frutselde wat aan het touwtje van haar masker. Ze vond het een mooi ding, maar het zat voor geen meter. Het was veel te warm om met zo'n ding op je kop rond te lopen. Toch hield ze het masker netjes op en liep ze verder de grootte trap af. Het was een prachtige zaal, en mensen met prachtige kleding. Haar ogen dwaalde af om te kijken of er nog een paar leuke jongens tussen zaten, het was alleen moeilijk te zien of iemand met zo'n masker op het gezicht echt leuk was.

Fritz droeg een grijs, krijtgestreept pak, met een wit hemd en een pekzwarte das. Ook zijn gelakte puntschoenen waren in hetzelfde zwart, allemaal overeengestemd met zijn masker. Zijn masker had iets vervaarlijk en stoer, en allesbehalve chique, maar daar hield hij wel van. Het contrasteerde wat met zijn pak.
Fritz dacht niet dat hij onherkenbaar was. Dat was nogal moeilijk met zijn stretches, die hij altijd inhad. En als hij ze uitdeed, viel het toch nog steeds heel erg op. Met zijn handen in zijn zakken ging hij even aan de kant van de balzaal staan, en probeerde overzicht te krijgen in de massa. Hij hoopte dat hij toch iemand zou herkennen, of dat iemand hem zou aanspreken. Maar achja, hij kon maar beter zich mengen in de menigte. Met klakkende schoenen tegen de glimmende vloer, liep hij de troep in.

Devynne had nog niet veel mensen leren kennen, maar dat weerhield haar niet om naar het bal toe te gaan. Ze had een bloedrode jurk aan gedaan en wat frutsels aan de onderkant. Het was een strepless jurkje die net iets te kort was aangezien Devynne was gegroeid was.. blijkbaar. Maar ze had geen tijd om een nieuwe jurk te kopen. Haar hakjes waren zwarte naald hakken, met een paal van een hak waardoor ze nog langer was dan dat ze al was.
Haar lange blonde haar was gekruld van onder en haar masker was goud met zilver en diamanten.
Devynne keek de zaal rond, en zag Fritz staan. Vrolijk liep ze op hem af. 'Heey Fritz!'. riep ze. Misschien herkende hij haar wel helemaal niet.

Verbaasd hield Fritz halt, toen hij iemand zijn naam hoorde roepen. Hij keek over zijn schouder en zag een bloedrode vamp op hem afgelopen komen. Damn, wie was dat? Een model? Haar benen leken meters lang, maar dat kwam waarschijnlijk door de naaldhakken die hem even aan iets kinky deden denken. Hij herkende haar niet, maar hij vond het zeker niet erg dat zij hem kende. 'Heey,' riep hij terug en probeerde haar te herkennen. Toen ze dichterbij kwam, leek hij haar te herinneren, maar hij was toch niet zeker. Haar ogen herkende hij. 'Dev?' vroeg hij wat onzeker, en grijnsde.

Devynne glimlachte breed toen ze Fritz zo zag kijken. Mooi dat betekende vast dat ze er goed uitzag. Niet dat ze door voor zo'n blik nodig had. Maar het allerleukste was dat hij haar in de eerste instantie niet eens herkende. 'Ja!', zei ze lachend. 'Wauw, Fritzie in pak', zei ze met een brede grijns.

Dastan streek nog een laatste keer over zijn pak heen, voordat hijbij de grote zaal naar binnen ging. Het was een drukte van jewelste, en de extravagante pakken en jurken vlogen om zijn oren. Sommige mensen hadden er echt werk van gemaakt, en vreemd genoeg had Dastan het uiterlijk van zichzelf ook vrij serieus genomen. Hij had in ieder geval niet het idee dat hij buiten de boot viel. Het paste echt bij hem, pakken, maskers en dat soort dingen. Toch droeg hij het zelden, gewoon omdat het niet zijn ding was om elke dag heel veel aandacht aan zijn uiterlijk te besteden.
Dastan keek rond of hij Micha al ergens zag, maar die was tot nu toe nog onvindbaar in de mensenmassa. Hij liep de grote zaal in, en zag overal jurken, iedereen zou Micha kunnen zijn. Ze waren allemaal gemaskerd. Dit kon nog wel even duren. Dastan liep de trap af, misschien dat hij haar van de trap af zou kunnen zien lopen als ze er aan kwam.


Dit pak,


Deze hoed,


En dit masker.

Micha was een beetje aan het hupsen tussen de mensen massa door opzoek naar Dastan. Gewoon gedachte volgen, dacht ze. Wat nog een stuk moeilijker ging dan ze dacht. Er waren hier zo veel mensen dat alles door elkaar galmde. Ze probeerde zich zo veel mogelijk op Dastan te concentreren en liep richting de trap. Zuchtend liep ze de trap af overal rond kijkend. Langzaam liep ze tree voor tree naar beneden nog steeds zoekend naar zijn gedachte.

Fritz moest lachen om wat ze zei. 'Yeah,' zei hij als een of andere machoman, en trok even imponerend aan zijn kraag, waarna hij opnieuw een hand in zijn zak stond. Hij grijnsde charmant en keek haar aan. 'Wilt u me misschien vergezellen naar de drankjes, mylady?' vroeg hij als een echte gentleman, en maakte een lichte buiging. Uitnodigend bood hij haar zijn arm aan, een wiebelde met zijn wenkbrauwen, wat niet echt zichtbaar was door het masker.

Jessy hoorde de gedachten van mensen die elkaar kende. Zo is er echt helemaal niks aan. De man had haar los gelaten en ze ging ergens op een trede van de trap zitten. Kut bal. Het was allemaal heel erg mooi, maar met wie zou ze moeten dansen of spreken? Ja,met iemand vreemd. Maar wat had ze daaraan? Bij elke aanraking zag ze heel het verleden en dat van de man daarjuist was echt zo freaky...

Dastan keek gefrustreerd om zich heen. Blauwe jurken, groene jurken, witte jurken... opeens hing zijn blik stil, bij een rode jurk. Hij zag een meisje, die duidelijk op zoek was naar iemand. Hij kneep zijn ogen ietsje samen, en het duurde niet lang tot hij zag dat het Micha was. Zin mond viel open van verwondering, zo had hij haar nog nooit gezien. Ze was in één woord, adembenemend. Dastan glimlachte breed, en liep richting Micha zonder de trap op te lopen. Hij ging zo staan dat Micha hem wel moest zien, en stak sierlijk zijn arm uit om haar van de trap te begeleiden.

Jakob zat maar wat. "Nah, ik ga denk ik lieffie" zei hij en hij knuffelde Christey die nog op zijn schoot zat. "Ik zou het leuk vinden om te blijven, maar die hoofdpijn is killing me" zei hij bedroeft. "Ik zie je straks wel in our room okey?" vroeg hij en hij gaf haar snel een kusje. Christey stond op zodat Jakob op kon staan. Hij pakte haar handen en gaf er op allebei een kusje op. "I love you" zei hij zachtjes, en hij liep de zaal uit. Where the heck was de uitgang? Hij kon het gelukkig vinden en liep eenzaam naar 't huis. Hij was probably de enigste die nu thuis was, met hoofdpijn. Hij baalde er wel van.

Micha hoorde iemand denken over een rode jurk, en vervolgens aan haar naam. Met een ruk keek ze naar beneden waar ze Dastan zag staan. Hij moest het wel zijn. Niemand anders zag er zo geweldig in pak als hij. Daar was ze zeker van. Micha liep sierlijk verder de trap af hopend dat die stomme naald hakken haar geen blunder lieten maken.
Micha legde haar arm op die van Dastan en deed haar best zo serieus mogelijk te blijven, wat nog moeilijk was aangezien dit overdreven gedoe echt ontzettend lachwekkend was.

Christey zuchtte. "Oke, is goed" zei ze afwezig. "I love you too" zei ze zacht. Toen Jakob weg liep verveelde ze zich al. Ze pakte champagne van een dienblad en liep naar een ander bankje, waar je precies alle mensen kon zien. Ze ging verveeld zitten en keek wat rond. Misschien dat er wel iemand was om haar te vergezellen.

Devynne lachte, en maakte een rondje met haar jurk. Niet dat ze zo zeer complimentjes wilde, ze wilde gewoon graag aan mensen laten zien hoe ze er uit zag.
Het leukste was nog dat Fritz haar in de eerste instantie niet eens leek te herkennen. 'Jup, thats me', zei ze grinnikend.
Lachend legde ze haar hand op die van Fritz en knikte. 'Niets liever'.

Jessy stond op. 'Rot bal.' Ze liep tegen iemand op,maar excuseerde zich niet en nam wat drank. Iedereen had hier echt al iemand. Alleen zij niet,nooit niet. Arg! Zo frustrerend. Christey zat alleen en ze liep naar haar toe. 'Wat lekker... Iedereen heeft hier echt een partner behalve ik. Waar is die van jou trouwens?'