Het gemaskerd bal.

Dastan's handen gleden naar achter, naar Micha's rug. Hij voelde de rand van haar haar bh, en maakte deze met een simpele beweging open. Hij drukte haar tegen de muur, en tilde haar op zodat ze met haar benen om hem heen geklemd zat. Dastan's handen waren overal, en zijn fantasie begon een loopje met hem te nemen. Hij voelde Micha's rondingen, haar adem tegen zijn huid, en hoe ze tussen hem en de muur in kronkelde. Dastan kuste haar vurig in haar nek, en zette zijn handen op haar kont voor ondersteuning. Het verlangen brandde in hem, en hij voelde hoe het in de ruimte steeds warmer werd, en hoe hun huid steeds klammer werd. Dastan kneep zijn ogen een beetje dicht, zodat hij alleen nog maar meer kon genieten.

Micha liet zich ontdoen van haar bh en zich op tillen. Haar benen klemde ze om zijn lichaam heen en ze hield zich stevig vast, wat niet nodig was aangezien Dastan toch zo super sterk was. Micha legde haar nek een beetje schuin toen ze zijn lippen voelde en kreunde bij elke aanraking. Het was een net een sprookje. Zo onrealistisch maar toch stond ze hier, naakt met de aller mooiste jongen die ze zich ooit had kunnen wensen.
Micha gleed met haar lippen over zijn sleutel been en streelde zachtjes zijn rug. Micha had zich nog nooit zo geweldig gevoeld. De gespierde armen die haar vast hielden gaven haar een veilig gevoel en ze wilde niets liever dan Dastan.

Fritz zuchtte en hoorde hoe ze achter hem kwam aangehold. Toen ze haar woorden hoorde stopte hij. Ze zat weer in zijn hoofd. Maar daar was hij enigzins wel blij om. Toen ze hem knuffelde, gooide hij ook zijn armen om haar heen en pakte haar stevig vast. Dat kon hij wel gebruiken. Hij sloot zijn ogen en legde haar hoofd op haar schouder. Hij kon alles weer rechtzetten. Hij zuchtte even zacht. 'Ik hoop dat je gelijk hebt, Jess..' Nog even hield hij haar vast, en loste toen voorzichtig zijn greep. Hij glimlachte zacht naar haar, en wist dat ze wel zou begrijpen dat hij haar dankbaar was. Hij pakte haar hand om haar mee te nemen. 'Kom, we gaan naar huis..'

Jessy gaf er een klein kneepje in en liep met hem hand in hand verder. 'Wat is er met je? Jullie hadden toch geen ruzie hé?' Vroeg ze erg voorzichtig en keek hem aan. 'Ik beloof om voortaan uit je hoofd te blijven.' Ze stak haar schoenen op als een belofte. 'Weetje het lukte me ook vanavond... Kwam vast door die kerel.' Ze grinnikte even en keek hem aan. 'O sorry... Ben nogal.. umh tja... Een hoer?' Ze staarde wat voor zich uit. Eerder een slet of iemand die niet weet hoe ze relaties moest onderhouden. 'Nog nooit ben ik echt verliefd geweest. Zo vreemd.' Jessy was gewoon erg moe en kraamde onzin uit zoals ze altijd wel deed.

Fritz beantwoorde haar blik. Het was duidelijk dat het hem zwaar viel. 'Nee, ik had hem alleen gelaten..' Dat klonk niet eens half zo erg als het voor hem was. Hij wist gewoon niet goed hoe hij het moest zeggen, dat kon hij nu nog niet. Hij glimlachte even zachtjes. 'Je moet niet uit m'n hoofd blijven, snul..' Hij grinnikte even. Dat gedachtenlezen kwam soms nog van pas. Ze begreep hem zonder dat hij iets moest zeggen, dat had hij bij Micha ook. Met een lichte frons en een glimlachje luisterde hij naar Jessy's geratel. De avond leek zijn tol te eisen, maar hij vond het niet erg. 'Het komt nog wel,' zei hij bij haar laatste woorden. 'Je kan het niet kiezen. Soms zie je iemand en ben je meteen verliefd, of soms word je pas verliefd als je iemand al jaren kent.. Het komt wanneer je het niet verwacht.' Hij glimlachte naar Jessy, en keek toen naar de weg. Ze waren bijna thuis. De zaal was gelukkig niet ver van het tehuis.

Jessy liet het onderwerp maar rusten omdat hij er zo te zien wel wat moeilijk mee had. De slaap wou overnemen, maar ze vocht er nog even tegen. 'Weetje, misschien woont hij in hetzelfde huis... Ik heb niet echt duidelijkheid gekregen omdat ik me zorgen was aan het maken en niet echt nuchter meer. En nu hou ik daar over op. Dan nog... Ik wil niet meer in mensen hun hoofden zitten. Weet je wel hoe irritant het kan zijn? Ik zie verleden als ik mensen aanraak en informatie die ik niet wil. Sinds kort kan ik het wat afweren...' Nu terug weer even over naar de liefde. Fritz wist niet wie ze was. 'Dat kun jij niet zeggen Fritz. Je kent me niet, niemand kent me hier echt goed. Ik wil gewoon nooit meer verliefd worden, nooit meer. Maar het is wel lastig met zo'n leuke jongens in die buurt, nja knappe.' Voor dat ze binnen ging in het tehuis, bleven ze even staan. 'Wie jou ooit jou hartje veroverd heeft erg érg veel geluk., je echte soul mate dan. Slaap lekker soul mate, als dat nog geld.' Snel drukte ze een kusje op zijn wang en liep naar binnen. Zonder nog één woord vuil te maken aan iets,rende ze naar haar kamer.

Fritz knikte en was ergens blij dat ze erover ophield. In hetzelfde huis. Wie weet.. Toen ze over haar krachten begon luisterde hij aandachtig. Hij snapte wel dat het niet altijd even aangenaam was. Ze wist alles van mensen, dat kon akelig zijn. Had ze hem dan ook al helemaal doorgrond? Ze kon het afweren. Ze wilde het dus echt niet. Hij vond het erg dat ze zo over haar kracht dacht. Hij vond de zijne niks waard, maar hij moest ze niet gedwongen aanzetten, zoals gedachtenlezers.
Terwijl ze verderliepen, was hij bezorgd. Haar woorden klonken zo.. duister. Ze hadden iets wat hem een slecht gevoel inboezemde. Nooit meer verliefd worden. Hij wou wat terugzeggen, tot ze plots halt hielden. Hij hield haar hand nog steeds vast en keek haar met grote, vragende ogen aan. Natuurlijk was ze nog zijn soulmate, en waarom kende hij haar niet? Waarom wou ze niet meer verliefd worden? Hij voelde het zachte kusje op zijn wang, en verweesd bleef hij achter toen Jessy er vandoor ging. 'Maar ik wil je kennen!' riep hij haar nog na, toen hij was ontwaakt uit de waas. Hij wist niet of ze het hoorde, want ze leek al verdwenen. Even bleef hij naar de trap staren, waar hij de laatste glimp van Jessy had opgevangen, en zuchtte, waarna hij zijn blik neersloeg. Langzaam, peinzend, liep hij naar binnen en deed de deur achter zich dicht. Terwijl hij langzaam de trap opliep, dacht hij opnieuw aan haar woorden. Hij wilde haar graag goed kennen, hij wilde haar helpen, er voor haar zijn. Hij wou ook haar soulmate zijn. Hij kwam op de gang en liep richting zijn kamerdeur, waarbij hij passeerde langs die van Jessy. Even hield hij halt, en vroeg zich af of hij even zou moeten checken. Hij besloot niet naar binnen te gaan, maar ging bij de deur staan en legde zijn hand tegen het hout. 'Slaapwel, Jessy..' zei hij zacht. Misschien zou ze het horen, maar de kans was klein. Nog enkele seconden bleef hij staan, en liep toen verder, zijn kamer in.

Dastan werd overrompeld door allerlei gevoelens, hij voelde zoveel voor Micha dat hij er bang van werd. Het voelde allemaal zo goed aan, maar het was niet wat hij van zichzelf gewend was. Hij wilde gewoon niet mislukken, zoals hij al zijn hele leven deed. Dastan's bewegingen en kussen werden langzamer naarmate hij steeds harder hij begon te twijfelen. Smekend keek hij Micha aan. Hij wist niet hoe hij het uit moest leggen. Hij wilde niet nog meer levens kapot maken, harten breken, iemands gevoelens kwetsen, in dit geval die van Micha. 'Ik geef echt om je,' zei hij zacht. Hij wilde het gewoon zeker weten voordat hij verder ging.

Micha had nooit echt geweten hoe het voelde om verliefd te zijn. Haar eeuwige principes hadden het gevoel nooit toegelaten. Maar nu, steeds als Dastan haar kuste werd ze licht in haar hoofd, nu ze in zijn armen ging terwijl hij haar aan raakte ging haar hart zo snel kloppen dat het leek alsof haar hart uit haar borstkas ging schieten.
Het deed haar bijna pijn om te horen hoe Dastan over zich zelf dacht terwijl hij juist dé perfecte jongen was. Ze legde haar voorhoofd tegen die van hem en keek hem serieus aan. 'Je zult nooit mijn hart breken, mijn leven kapot maken of me kwetsen', mompelde ze tegen hem. Het feit dat ze het idee al uit zijn hoofd moest praten gaf haar kewelend gevoel die duidelijk in haar ogen te zien was. 'Ik geef ook om jou, meer dan ik zou moeten', fluisterde ze in zijn oor.

Dastan drukte een kusje op Micah's mond, en keek haar aan. 'Ik zou het mezelf simpelweg niet kunnen vergeven als ik jou zou breken,' zei hij, en kwam weeral tegen haar aan staan. Zijn gevoelens wezen hem de weg, en het werd tijd dat hij daar naar ging luisteren. Naar zijn hart, en niet naar zijn hoofd. Het vertelde hem dat hij bij Micah wilde blijven, en niet alleen op dit moment. Tijden die gaan komen zouden mooi worden, en niets zou hem in de weg zitten.
Dastan's handen gleden over haar naakte heupen, en haakte zijn duimen in het goed wat ze aan had. Stilaan deed hij het naar beneden, en hij voelde wat Micah tot een vrouw maakte. Zijn ogen waren dicht, en genoot van haar. Van haar vormen, haar adem, het feit dat ze bij hem was. Kussen werden in Micah's nek gezet, terwijl hij haar nog steeds aanraakte, op die plekken die voor haar het gevoeligst waren. Dastan tilde haar op, en zette haar op de stapel met keukenrol pakken, zodat het wat makkelijker voor ze werd om verder te gaan zonder de muur waartegen Micah steeds verder wegzakte.

Micah grinnikte en kuste hem terug. Ze wilde hem nooit meer los laten. Dastan leek simpel weg het beste wat haar tot nu toe over komen was. Ze was blij dat hij niet stopte want Micah had zeker nog niet genoeg van hem.
Micah gleed met haar handen over zijn borstkas en ze liet zich ontdoen van haar ondergoed. Ze legde haar duim onder zijn kun en tilde zijn gezicht op. Haar lippen drukte ze weer op de zijne en kuste hem hevig terwijl ze zich liet mee dragen naar de keukenrollen. Ze bracht haar handen naar zijn boxer en liet hem naar beneden vallen en voelde hoe haar hart sneller ging kloppen.

Dastan's armen klemden zich om Micah heen, en drukte een kus op Micah's mondhoek voordat hij bij haar naar binnen ging. Hij bewoog zich tussen haar benen, het zweet stond op zijn lichaam. Hij voelde hoe de ruimte vochtig werd, en zijn huid steeds klammer. Zijn ademhaling werd zwaarder, evenals zijn bewegingen. Met één hand ging hij over Micah's hals, en kneep zijn ogen dicht van genot. Hij begroef zijn gezicht in Micha's nek, en haren. Haar geur drong zijn neus in, een bekende geur. Zoet. Hoe intenser Dastan's bewegingen werder, hoe warmer hij het kreeg. Alle spieren in zijn lichaam spanden zich aan, en probeerden Micah te voelen. Alles wat zij was.

Micah's armen lagen over zijn rug heen en drukte hem meer tegen hem aan. Haar hoofd viel naar achter en ze kreunde zachtjes. Het was zo eng, maar ook zo geweldig. Haar nagels gingen over zijn rug heen en ze bewoog zachtjes met hem mee. Micah kreeg het steeds warmer maar het gaf niet. Niets gaf meer. Ze was gelukkig, ze hield van Dastan, meer dan ze mocht vaan haar gevoelens.
Micah kuste zijn kruin en gleed met haar vingers langs zijn wang.

Dastan's adem werd zwaarder, hij had het gevoel alsof hij elk moment kon instorten. Hij bezweek onder Micah's aanraking, haar vrouwelijke vormen die hij maar al te graag voelde. Zijn hand gleed naar haar borst, en kneedde hier zachtjes in. Zijn tempo verminderde, hij wilde het niet te snel, hij wilde niet dat het elk moment over kon zijn. Dastan trok zich terug, en begon Micah kusjes te geven, over haal hals naar haar borsten. Dastan sabbelde aan Micah's tepels, alsof het het lekkerste was wat hij ooit had gehad. Micah's borsten waren perfect rond, en bij haar ademhaling leken ze steeds een stukje omhoog te komen, waardoor Dastan's verlangen alleen maar meer werd. De afdaling zette zich voort, tot zijn mond haar deel bereikte. Het draaide om Micah, hij had alles voor haar over. Dastan bespeelde haar met zijn tong, tot het moment dat hij weer meer wilde. Hij stopte waar hij mee bezig was, en drukte Micah langzaam achterover op de rollen keukenpapier, en kroop bovenop haar. Hij spreidde haar benen een stukje uit elkaar, en drong weer naar binnen. Dastan liet zich meeslepen door zijn lust, en verlangen naar meer. Hij genoot, van alles wat hij voelde, elke kleine beweging.

Micah liet hem, ze was totaal in deban van alles wat hij deed. Haar vingers speelde met zijn haar en ze hijgde zachtjes. Af en toe schoot er een kruin uit haar mond en ze bewoog met hem mee. Het fijne gevoel was onbeeschrijfelijk. Bijna te mooi om waard te zijn. Maar het gebeurde, nu met Dastan. De persoon waar van ze echt leek te houden. Voor het eerst dat haar gevoel het toe liet, voor het eerst leek ze weer te genieten.

Next morning.

Micah's rug deed pijn en er stond een laag kippenvel over haar nog naakte lichaam heen. Ze voelde iets raars tegen haar wang en knipperde even met haar ogen. Het was zacht en het wapperde continue tegen haar gezicht aan. Een oog ging moeizaam open en ze keek naar het wcpapier dat door haar eigen ademhaling bewoog. Ze verschoof het wc papier een stukje en draaide zich krunend op. De pijn in haar rug en spieren was niet te harden maar met de gedachte aan gister nacht leek alle pijn te verzachten. Ze keek naar Dastan en glimlachte. Het was geweldig geweest.
Ze keek over haar naakte lichaam en zag de kippenvel, wat haar deed denken aan de kou. Gelijk begon Micah te bibberen en sloeg haar armen om zich heen,

Dastan keek met een gelukkig gevoel naar Micah, die vredig lag te slapen. Hij was net wakker, maar had haar nog niet wakker willen maken. De natuur was hem echter voor, en er verscheen een glimlach op zijn gezicht. 'Lekker geslapen?' vroeg hij, en sloeg een arm om haar koude lichaam heen. 'Ik denk dat we zo moeten gaan,' Dastan keek naar het raampje, waar de zachte stralen van de ochtendzon doorheen schenen. Hij vroeg zich af of er nog mensen aanwezig waren na het feest, waarschijnlijk een schoonmaakploeg. Dastan zag het al helemaal voor zich, dat Micah en hij doodleuk de kast uit kwamen zetten. Even gniffelde hij, en keek toen weer in Micah's ogen. Met zijn hand ging hij door haar warrige haren. Werd hij elke ochtend maar zo wakker, alleen dan niet in een kast.

Micah kroop wat meer tegen Dastan aan sn loeg haar armen om hem heen. Dastan was al een stuk warmer dan haar en ze zuchtte even. 'Lekker is anders', grinnikte.
Ze drukte een kusje tegen zijn borst kas en knikte. 'I know', mompelde ze. Micah moest lachen om zijn gedachte. 'Hmn, wat zouden ze dan wel niet denken', grinnikte ze.
Micah maakte zich los van Dastan en sprong van de tafel af. 'Nou we kunnen het voortaan ook gewoon in een bed doen', zei ze met en scheve glimlach. Micah zou ook wel elke dag zo naast Dastan wakker willen worden. Heerlijk naast zij warme gespierde lichaam. Micha begon breed te grijnzen bij de gedachte en ging op zoek naar haarr ondergoed en jurk.