Het sportveld

Het sportveld, tja, er is eigenlijk niet veel over te vertellen. Een groot veld waar hier en daar wat hordes staan voor horde lopen en wat kogels van 12 kilo 20 kilo en 25 kilo voor het kogel stoten. Hier word altijd gesport, het word afgesloten met een niet zo hoog wit hek dat alleen op Woensdag word opengemaakt anders moet je de sleutel bij Jonas de gym docent vragen.
Regels:
-Goed luisteren naar wat Jonas zegt.
-Niet zomaar zonder Jonas toestemming betreden.
Personen: Tijdens gym iedereen natuurlijk.

Valentina liep met een voetbal onder haar arm naar het sportveldje. Ze stond al met haar hand op de klink van het hek, toen ze zich opeens herinnerde dat het geen woensdag was. En ze was ook vergeten de sleutel te vragen aan Jonas. "Godverdomme vuile schijthondenkak." Ze schopte met haar voet tegen het hek aan en er klonk een hard geklingel. "Kuthek." Val liet de bal vallen en schopte hem een paar keer tegen het hek aan. Nog meer geklingel klonk op. Ze haatte dit.

Tyler had gemakkelijk de sleutel van het sportveldje weten te bemachtigen. Hij vond die Jonas wel oké. Tyler had zelf altijd al een passie voor sport gehad, alleen had hij nooit veel tijd gehad om er echt iets mee te gaan doen. Zijn innerlijke tevredenheid werd echter verstoord door een onmenselijk wit meisje dat blijkbaar met een hek aan het vechten was. "Excuse me.." Tyler trok een wenkbrauw omhoog en keek het sneeuwvlokje aan. Ze was ZO wit! Hoewel Tyler eigenlijk nog niet zo donker was van huidskleur, leek hij wel zo zwart als roet tegenover het sneeuwvlokmeisje. "What are you doing, snowflake?" Vroeg Tyler grijnzend.

"Ik was het hek aan het scho-" Valentina staarde de bruine aap aan. "Snowflake?" Ze trok kruiste haar armen en keek hem arrogant aan. Pff, van alle bijnamen die ze ooit had gehoord was snowflake nog de belachelijkste! "Haha. Je bent grappig." Antwoordde ze verveeld. Hij dacht waarschijnlijk zelf dat hij grappig was. Pfft, snowflake.

Terwijl Jakob naar het sportveldje wilde lopen zag hij al twee mensen staan. Een jongen en een meisje. Met zijn versleten All Stars liep hij naar het hek, terwijl de anderen wat aan het praten waren. "Heeft één van jullie de sleutel van Jonas? Ik heb wel zin in een potje voetbal!" zei hij. Ondertussen keek hij naar de licht blauwe lucht die gevult was met witte wolkjes. "Ik ben Jakob trouwens" zei hij er snel achteraan. Hij had die anderen nog nooit gezien hier. "Zijn jullie nieuw hierzo?" vroeg hij achterdochtig. Hij keek wat om zich heen en bleef daarna kijken naar de appelgroene velden.

Tyler grinnikte kort en werd toen weer serieus. Hij had natuurlijk helemaal niks van dat Italiaans gebrabbel gehoord. Hoezo kon sneeuwvlokje zo vloeiend Italiaans? Ze zag er echt totaal niet Italiaans uit. Maar voordat hij het kon vragen kwam er een andere jongen aangelopen. Tyler was niet dom, hij hoorde de naam Jonas en begreep dus wel dat er naar de sleutel gevraagd werd. "I've got it!" Antwoordde hij, terwijl hij in zijn broekzak graaide en de sleutel eruit haalde.

"Okey, cool" antwoordde Jakob relaxed. Hij keek het meisje aan, die nogal bleek was. "Gaat alles goed met je? Je ziet een beetje bleek.." vroeg hij voorzichtig. Straks was het gewoon haar huidskleur.. Oops? Achja, hij liet in elk geval merken dat hij een beetje aandacht toonde.

Val wendde zich tot Jakob. "Hij wel, ik niet. Ik zit hier al een paar maanden." Ze keek terug naar Tyler en schonk hem één van haar vuilste blikken. Die blik werd nog vuiler toen hij de sleutel tussen zijn twee vingers hield. "Geef hier!" Beet ze hem ongeduldig toe. Maar ze kreeg niet erg veel reactie. "Oh, right." Val kreeg al door dat hij blijkbaar niet echt de taal beheerste. "Give it to me!" Probeerde ze dus maar. Alsof de situatie nog niet idioot genoeg was, vroeg die andere knul ook nog eens of ze ziek was. Wauw, echt. Kon deze dag nog beter? Val gaf een kreet van woede en trok de sleutel dan maar zelf tussen de twee bruine vingers uit. "Idioten." Mompelde ze terwijl ze de sleutel in het slot stopte en hem omklikte.

"O okey. Nou uhm, leuk je te ontmoeten!" zei hij met een glimlach. "Kan die gast niet normaal Italiaans ofzo? What the fuck.." zei hij hard op. Jakob zag dat ze de sleutel wilde pakken, maar zo te zien lukte dat niet echt. Nadat ze iets mompelde vond Jakob haar wel een beetje weird. "Soooooorry" zei hij verontschuldigend. Nou lekkere eerste indruk Jakob! You go dude! FAIL. Hoe kan je nou zo dom zijn om dat te vragen. Volgens Jakob gad die andere gast ook niet zo'n goede indruk op haar gemaakt nadat ze nogal bitchy keek.

Tyler probeerde zoveel mogelijk Italiaanse woorden te absorberen. Maar dat domme wicht praatte zo snel?!!!! Door zijn uiterste concentratie merkte hij niet echt dat hij de sleutels niet meer vast had. Dat besef kwam pas toen het hek openzwaaide. "Hey!" Bracht Tyler verontwaardigd uit. Wauw, zij was ook niet echt aardig?!

Valentina had het hek opengzwaaid en duwde haar bal met haar voet het veld op. "Nee, hij is een beetje simpel denk ik." Riep ze over haar schouder naar Jakob. Hah, ze vond Jakob ook nogal simpel. Met zijn stomme vraag over haar huidskleur. Zij ging toch ook niet aan die bruine vragen of hij misschien in een stronthoop was gevallen?

"Zo, eindelijk is dat hek open" zei Jakob grinnikend. "So, you play soccer?" vroeg hij aan de jongen, terwijl hij het veld op liep. Hij keek weer naar boven en keek naar de zon. Spontaan begon hij te niezen. "Hooikoorts.. ahahah" begon hij te lachen. Hij wreef in zijn ogen en zat even aan zijn neus. "Wil je ook mee doen wiefske?" vroeg Jakob sarcastisch aan Valentina. Als ze niet zo goed speelt als dat ze chagerijnig is is ze een toppertje dacht Jakob bij zichzelf en begon opeens harduit te lachen.

"Yes, I do." Tyler knikte en stopte zijn handen in zijn zakken. Hij liep door het hek en keek opzij naar de andere jongen. "Is she always like that?" Vroeg hij op stille toon.

"Nee, ik stond aan het hek te wachten tot het open ging, zodat ik weer naar binnen kon gaan." Antwoordde Val nog sarcastischer. "Natuurlijk doe ik mee, boon." Ze zette haar voet op de bal en keek achterom. Ze zou die twee nog wel eens laten zien wat ze kon! Ze zette af en trapte de bal in de goal. Yihaaa!

"Ehm, well.." Jakob vond het genant om nu te gaan zeggen dat ze chagerijnig was. Hij kende haar pas net, nouja kennen.. "Maybe she's having her period?" vroeg hij heel serieus, op een sarcastische manier. Hij hoopte het in iedergeval!

Tyler grinnikte zacht en haalde zijn schouders op. "Maybe.. But she's really weird, you know? She was kicking the fence when I got here. Like, crazy?!" Hij zette zijn vinger tegen zijn slaap en maakte een kringetje.

"Zo zo, gaan we pittig doen dametje?" Jakob keek haar richting in. Ze was vast goed, anders was ze niet zo gemotiveerd. "O.. Haha that's ehm, yeah weird.. Maybe she has some agression problems" zei hij sarcastisch. "Grapje Val!" schreeuwde hij haar na. Hij rende naar haar toe om wat tricks uit te kast te halen.

Val liep naar de goal om de bal te halen. "Laat jij dan maar eens zien wat je kan, eh?" Ze paste de bal uitdagend naar Jakob en wachtte af. Zoiezo dat ze met zijn tijd ging klooien, echt.

Jakob nam de bal aan en maakte een schaar, terwijl er niemand voor hem stond. Hij maakte daarna een gruwelijke truc, waardoor de bal in de lucht schoot en daarna in zijn nek belandde. "Zo?" vroeg hij uitdagend aan Valentina. I bet I'll own ya!

Tyler hield zich nog enkele ogenblikken aan de buitenzijde van het veldje. Hij was druk bezig met het zo veel mogelijk absorberen van hun handelingen. Ook het Italiaans verstond hij al beter.

Jakob keek achterom en zag dat de jongen daar wat stond. "Hey, why won't you join us?" Hij trapte de bal naar Tyler. Misschien vond hij het raar ofzo? Of hij moest gewoon wennen aan Italië. Het is ook anders als je eerst van een ander land hier naartoe komt dat Jakob. Net zoals toen hij van LA hier naartoe ging. Gelukkig had hij Christey.

Val ging met gekruiste armen tegen de doelpaal leunen. Die bruine was echt vreemd. Een beetje mensenschuw opeens? En eerst ging hij haar nog snowflake noemen. Eh, weird-o?!

"Dus.. Sneeuw Witje. Wat kan jij allemaal met een bal!?" vroeg Jakob aan Valentina. Hij was eigenlijk best benieuwd wat ze nou allemaal kon, maar hij wachtte af totdat Tyler de bal aan nam.

Lola liep op een snel tempo naar het witte hek waar ze zich aan optrok. Ze ging zitten en keek geamuseerd naar de mensen die aan het voetballen waren, haar benen bungelde boven de grond en ze blies een lok uit haar ogen.

"Haha, wat ben je grappig. Ik noem jou toch ook niet emoboy?" Gromde Valentina. Serieus, als ze nog één duffe bijnaam naar haar hoofd kreeg geslingerd...!