Het sportveld

Lola glimlacht scheef en begint de bal hoog te houden. Toen ze klaar was keek ze treurig naar haar nikes 'Oef..' zucht ze. Ze waren vies van de modder en gras, waarschijnlijk haar sokken nu ook.

Haar ogen draaide zich naar iemand die haar naam riep. "Hé Tyler" riep ze blij terug. Ze mocht die jongen wel, hij was niet zo opdringerig maar lekker normaal. Tenminste van wat je normaal kon noemen natuurlijk. Ze keek even naar de andere 3 mensen die op het veld stonden, voetballen met zijn vieren? Dat deed je toch met z'n.... Zita dacht even na. Maar toen ze er niet 1,2,3 op kwam besloot ze dat het niet uitmaakte. Het was nou niet echt een sport waar zij interesse in had.

"Kom je meedoen?" Vroeg Tyler hoopvol. Hij wou haar wel in z'n team. Hopelijk wilde ze dat...

"Meedoen" zita keek hem even aan alsof hij had gevraagd of ze in de sloot zou willen springen. Snel maakte ze een rekensommetje in haar hoofd. Met hardlopen verbrande je wel wat, maar niet veel. Voetbal rende je, stond je weer stil en ging je weer rennen dan verbrande je wel wat. "oké dan" zei ze uiteindelijk. Niet dat ze verwachte dat ze ooit de bal zou raken, maar ze zou zich niet laten kennen aan Tyler. De rest kende ze niet dus die konden haar niet veel schelen.

Tyker grijnsde blij. "Alright, cool! Zullen wij een team vormen?" Stelde hij meteen voor, wat zijn plan al de hele tijd was geweest. "Dan maken we die losers zo in."

"oké dan" ze keek naar de andere "Maar we zijn oneven..." Zita wreef een pluk die niet goed in haar staart terecht gekomen was met een geïrriteerd gebaar achter haar oor. Ze hoopte dat het niet een te ruig spelletje werd. Ze wilde niet nieuwe gympen verpesten die ze in New York had gekocht speciaal voor in Frankrijk. Tot haar spijt had ze die nooit kunnen gebruiken dus had ze ze maar meegenomen.

Jakob keek naar Lola die de bal hoog hield. "Nou, jij kan er ook wat van" zei Jakob tevreden. Hij keek hoe Tyler en een ander meisje een praatje maakte. "Dus wat zijn de plannen jongens?" schreeuwde hij hard. Hij lag nog steeds op zijn buik op het veld. Daarna keek hij weer naar de lucht. Het was écht lekker weer om te gaan voetballen! En zo kon hij ook gelijk nieuwe mensen ontmoeten.

TYler liep een stukje op Jakob af. "Ik en Zita vormen alvast een team. Maar we zijn wel oneven..." Hij keek even rond zich. Waarom konden ze niet gewoon beginnen spelen?! Alles ging hier zo langzaam in Italië.

Zita liep ondertussen naar Tyler "Anders moet er 1 gaan scheidsrechteren" stelde ze voor. Haar blik viel op de jongen die op het gras lag en moest grinniken. Zo schoot het nooit op, ze kon bijna nog eerst een rondje gaan joggen en dan waren ze waarschijnlijk nog niet begonnen.

Ethan kwam met een voetbal het sport veld op gelopen. Soms was het wel eens fijn om even alleen te voetballen.. Hij liep richting een muurtje en legde de bal neer en begon er tegen te trappen, wanneer hij terug kaatste van de muur maakte hij onder tussen enkele trucjes.
Kleine zweet druppeltjes stonden op zijn voorhoofd aangezien hij nogal ingespannen bezig was. Toch werkte het voor hem kalmerend. Hij vond het heerlijk om tegen bal te schoppen alleen moest hij uit kijken dat hij niet te hard schopte.

Jessy was buiten wat gaan wandelen en streek haar jurkje wat beter. Ethan viel meteen in het oog. Wat deed hij daar zo nu alleen? De anderen jongens en meiden waren gewoon samen aan het voetballen. 'Oefen je liever alleen?' Ze stond voor hem en keek hem met een kleine grijns aan. Het ging hier wel nog leuk worden...

Ethan sprong met de bal tussen zijn benen en schoot hem daarna weer behendig tegen de muur aan, maar de bal weer terug trappen ging niet toen hij ruw gestoord werd in zijn spel. Geïrriteerd keek hij om, maar die blik veranderde al snel in een grijns toen hij een prachtig meisje voor hem zag staan. 'Hmn nee, gewoon even alleen zin', zei hij met een knip oog.

Jessy glimlachte naar hem en beet even op haar lip. Ze was verveeld en nu had ze zin in lol trappen. Snel ging ze aan de kant zodat hij door kon gaan met zijn spelletje. 'Zin hé? Dat heb ik nu ook wel, maar dan niet in voetballen.' Een onschuldig glimlachje kwam om haar mond en keek hem poeslief aan met haar ogen die mooi glommen.

(zat je hier al of ben je nieuw?)

(Hahaha,ben Davin persoontje. XD Geen schrik ze wilt gewoon zich even vermaken,niet op de Ethan manier.)

(Woops, ik kom het even onderbreken! XD Watch out for angry Valentina!)

Valentina was woedend. Ze dacht nog steeds ondertussen dat Ethan hun avontuurtje had doorverteld. Want ze was er nog niet achter gekomen dat Fritz dacht dat het met Dastan was, in plaats van Ethan. Ze had al de hele ochtend naar hem lopen zoeken en nu stond hij daar met z'n balletje te doen. Oh, en het meisje van in de hal was er ook. Val herinnerde het zich nog, wxonder boven wonder. "Jij daar!" Ze liep razend op Ethan af. "Wij moeten eens praten." Zei ze met de meest neppe glimlach éver.

(Ja, ja ik weet dat je Davin ook speelt, maar ik bedoelde of je like al op de school zat of nu net nieuw bent )

Ethan keek haar fronsend aan en kreeg een hele verkeerde gedachte toen ze de woorden tegen hem zei. Er ontstond een scheve grijns en hij legde de bal niet. 'Schoonheid ik weet niet eens je naam', zei hij knipogend.
Ethan keek verbaast om naar Valentina die naar hem toe kwam. Een diepe zucht kwam uit zijn mond. Had hij eindelijk een meisje waarvan hij dacht dat ze gelijk het bed in wilde. Kwam zij. Toch bleef hij grijnzen. 'Whats wrong?'.

(Ja,nieuw.)
Jessy keek naar Val. 'Dus je bent terug bij positieven Val?' Ze lachte even. 'Zie jullie guys wel nog eens en de naam is Jessy.' Toen draaide ze zich om en liep weer weg. Ondertussen wond ze een lok om haar vinger en ging ergens in het gras liggen. Val en die jongen hadden het dus gedaan? Hmmm...

"Wat er mis is?!" Valentina kon haar woede niet langer inhouden. En wat was er gaande tussen het halmeisje en Ethan?! Miste ze soms iets?! Razendsnel bedacht ze een plannetje in haar hoofd. Oh echt no way dat die twee iets gingen beginnen, daar zou zij wel een stokje voor steken. Als straf dat hij het had doorverteld. "Kan je mij soms vertellen hoe het komt dat het halve gebouw van ons weet?!" Siste ze in zijn gezicht. "Zo typisch hè. Meneer vond het weer nodig om stoer te zijn en het aan zijn vriendjes te vertellen, waar ik eigenlijk verbaasd van sta te kijken dat je die hebt." Val zette haar handen in haar zij en keek hem vuil aan. Wat haatte ze dit. Dit was nou net de rede waarom Dastan zoveel te meer aantrekkelijk was, hij was veel volwassener en zou zoiets nooit doen. Daar was Val van overtuigd.

Ethan begon woedend hand bewegingen te maken toen Jessy weg liep. 'Kijk nou wat je doet! Nou is ze weg!'. Hij sloeg zijn handen tegen zijn hoofd en wilde verder gaan met voetballen. Verbaast draaide hij zich met een ruk om. 'Wát heb ik verteld?!', vroeg hij verbaast. 'Ik heb het aan niemand verteld? Straks denken mensen nog dat ik iets met je hebt', zei hij grinnikend. Hij vertelde alleen over hoertjes die hij van de straat had afgehaald. Niet over Val?! 'Ik moet denken aan mijn reputatie weetje, ik kan het niet hebben als iedereen hier weet dat ik iets met jou heb gedaan. Zie je het al voor je?! Ik zou niet eens meer met een ander wijf hier kunnen flirten zonder te horen dat ze me niet willen omdat ze denken dat ik iets met jóú heb'. Ethan schudde zijn hoofd en schoot de bal tegen het muurtje.

Valentina rolde met haar ogen. "I couldn't care less." Zei ze met een sarcastische smile. Maar die verdween toen Ethan zich weer omdraaide en alles ontkende. "Hoezo je hebt het niet verteld?" Ze begreep het niet helemaal. Hoe kon Fritz het dan weten?! "Hoe verklaar je dan dat Fritz je naam kon raden?!" Riep ze verbaasd. "En nee, dat kon echt geen gok zijn. Hij wist het echt! En ik heb het ook niemand verteld! En hij is geen achterbakse lezer! Dus de enige manier is dat jij het hebt verteld!"

Ethan keek draaide zich weer geírriteerd om en keek haar vaag aan. 'Wie de hell is Fritz?!', zei hij hoofd schuddend. 'En waarom zou ik in godsnaam tegen een vreemde vertellen dat wij het gedaan hebben..'. 'Misschien heb je het wel verteld toen je in een stomme dronke bui was', zei hij terwijl hij ongeïnteresseerd zijn schouders op haalde. Ethan hield de bal vast tussen zijn benen en keek haar schaap achtig aan.

"Fritz is de jongen met de-" Val schudde haar hoofd. "Maakt niet uit! Het punt is: Hij wist het al, voordat ik dronken was." Oh, nu had ze ook verklapt dat ze dronken was geweest. Oeps? Maar goed, ze had ergere problemen aan haar hoofd. Opeens kneep ze haar ogen tot spleetjes. "Oh... Someone has been reading our minds..." Fluisterde ze samenzweerderig. Alsof het een spannende actiefilm was.

Ethan grinnikte toen hij hoorde dat ze dronken was, dat had hij graag mee willen maken en gebruik van willen maken. 'Anyway.. ik ken geen Fritz', mompelde hij.
Ethan keek haar fronsend aan. 'Stomme lezers.. Waarom denk je er dan ook aan?', zei hij hoofd schuddend. Tja hij wist wel dat het zo geweldig was dat het in haar hoofd bleef hangen.

Jessy moest een beetje grijnzen om wat Ethan dacht. Oh God please. Ze tekende verder aan haar tekening over de natuur hier en bekeek even haar nagels. Er waren hier genoeg lezers in huis... Ach,waarom maakte er zo'n probleem van? Ze dacht terug aan Fritz. Ja, hij was wel cute.