De piano koepel

Davin sloot zijn ogen zodat hij haar ondergoed zou zien. Een beetje eerbied en respect mocht wel... Toch? 'Als je dat rokje nu eens omlaag houdt wel.' Hij stond op en liep zoals die snelle vogel,-de naam wist hij niet meer, naar Valentina en nam haar in zijn haren en kietelde haar over haar buik en zij.

Val giechelde onschuldig. Het kon haar geen reet schelen! Als zij wilde ronddraaien in het openbaar, dan deed ze dat lekker. Maar toen werd ze opeens aangevallen met kietels! "Aaaah, nee! Stop! Stop! Ik stik!" Val gierde het uit en viel half om van het lachen.

'Never!' Zei Davin en ging gewoon door met kietelde en zwierde haar af en toe door de koepel. 'Kom op zeg het! Of ga jij mij langzaam doodt laten gaan?' Zijn vingers trippelde verder.

"Maar er valt niks te zeggen?!" Gilde Val door de hele koepel. Ze probeerde zich los te trekken en weg te lopen, maar struikelde half over Davin's been. Ondertussen lachte ze nog steeds luid. Ze kon echt niet tegen kietelen!

'Zal wel! Dan hou ik er gewoon van om jou te horen lachen. Hij kietelde Val even nog en nam haar daarna in haar armen en zwierde haar nog een keer door de koepel. Toen ze weer op de grond stond met beide voeten ging hij weer aan de piano zitten en gaapte even. Hij was nog steeds moe.

Val stond nog even te wankelen. Ze moest even bekomen van haar bijna-gestikt-ervaring. "Oh wacht maar!" Zei ze toen ze weer op adem kwam. "Revengeee!" Gilde ze opeens uit het niets. Ze stormde op het pianobankje af en beukte Davin er gewoon pardoes vanaf. Oh. Het leek wel alsof ze een football speelster was! Ze kwam bovenop hem te zitten en begon meteen met haar kietelaanval, ze dacht er per ongeluk niet aan dat hij zich wel eens pijn had kunnen pijn gedaan hebben.

Davin zijn hoofd kwam met een smak tegen de grond. De rozenblaadjes vlogen in het rond en nu had hij nog meer hoofdpijn dan ooit ervoor. O godver. Hij kon niet lachen met het gekietel. Alleen een dreunende pijn voelde hij. Tevergeefs probeerde hij Val van zich af te duwen.

Toen Val niet een reactie kreeg op haar gekietel, hield ze er maar mee op. Nu pas had ze door dat Davin op de grond was gevallen. Op zijn hoofd waarschijnlijk. "Oh my god!" Piepte ze geshockeerd. "Gaat het?!" Hij moest antwoorden!!!! Val staarde hem onderzoekend aan. Oh please!

'Fuck. Mijn. Hoofd.' Het enigste wat hij eruit kreeg en wou wat rechter komen,maar het lukte niet omdat het monster op hem zat. Oh fock... Moest hij nu echt zo nodig Val kietelen daarjuist?

"Oh, fuck fuck fuck!" Val zat maar wat te piepen en wist totaal niet wat ze moest doen. Totaal aan het flippen, nam ze zijn hoofd vast en tilde het ietsie pietsie op. Ze boog vorover en keek een beetje eronder. Was dat bloed?! "Ieuw gatver! Volgens mij bloed je!" Piepte ze nu hysterischer. Wat hads nu weer in hemelsnaam gedaan?!

Davin kreunde zachtjes van de pijn. 'Help me dan recht.' Dit keer kwam het er vlotter uit. Waarom stond ze niet op en trok ze hem niet recht? Dat was niet moeilijk. Daarna zou hij het afwassen en klaar.

"Ohja, ohja!" Val schoot overeind en begon al aan zijn armen te sleuren. Niet echt handig dat ze nooit een cursus EHBO had gevolgd! Nu stond ze hier te flippen als een kip.

Davin kon recht staan,na wat ondersteuning van Val. Zijn armen waren over haar slanke schouders geslagen en zo liepen ze weg. 'Het bloedt niet hard Val...' Hij was terug bij positieve. De eerste klap was hard.

(En te bedenken dat ik dit ook heb meegemaakt alleen struikelde mijn moeder en viel ik met mijn hoofd tegen een scherp rotsblok toen ik zes ben. Zo'n hele snee in mijn kop. XD )

"Jawel! Jawel!" Val was er van overtuigd dat ze hem bijna vermoord had! "We moeten naar de ziekenboeg ofzo." Zei ze aarzelend. Die was hier toch wel hè? Of moest ze gewoon meteen zelf de ambulance bellen?

'Maak het schoon en bind een verband er rond. Er zal hier wel een focking mensje rond lopen dat kan helen zoals die Chloe...' Davin keek Val wat aan. 'Doe niet zo opgefockt,ik ga niet dood.'

"Ohja!" Val voelde zich echt dom, maar dat maakt niet uit! "Oke, we gaan helertjes zoeken!" Ze sleurde hem de koepel uit en liep stevig door de gangen. De enige heler die zij kende was Chloe, maar ze had geen flauw idee waar die kon zijn.


(Ja hahah we kunnen niet naar mijn kamer gaan... Door omstandigheden XD)

'Ik ga wel naar die dokter...' Lopen ging wel. Davin liet val los en hield zich vast aan de muur. Op naar de keuken.

(In de keuken gaat niet. Gezamelijke eetruimte ofzo?)

"Nee! Nee! Wacht!" Val liep paniekerig achter hem aan. "Niet zo snel lopen! Als je dan flauwvalt, dan kan ik je niet opvangen hoor!" Ze vond dit maar een nare situatie. En het was haar schuld. Oepsie.

Davin stopte en keek haar aan. 'Zal ik dan lekker dood bloedde?'

"Laten we maar naar de eetruimte gaan, daar loopt vast wel iemand rond!" Val hield zijn arm vast, ze was er nog steeds van overtuigd dat hij kon flauwvallen, en liep verder.

(Verder in eetruimte. )

-NEW-
Davin zat al aan de piano. Opgewonden speelde hij al een liedje. Dit was wel fijn... Voor Micha spelen. Waar bleef ze nou? 'Slome slak dat je bent.' Zijn tong stak hij speels uit en hij klopte op het bankje. 'Kom je naast me zitten? En weet je wat ik nu moet gaan spelen?' Hij wist niet wat Micha graag hoorde...

Micha kwam hijgend aan gezet en liep vermoeid naar verder de piano koepel in. 'Ja.. ja.. jij bent gewoon een stuk langer', gebruikte ze als smoes. Micha ging naast hem zitten op het bank kruk ding en probeerde weer op adem te komen.
'Eh.. doe maar wat joh', zei ze lachend. Micha hield van alle soorten muziek, zo lang het maar geen klassiek was ofzo..

'Ik ben groter dan je.' Zei Davin door en kraakte zijn vinger nog een keer. Hij dacht zorgvuldig na over wat hij ging spelen. Wat wou hij gaan spelen. Weer 30 Seconds To Mars? Ja. Die wou hij altijd wel spelen. 'Oké,Alibi van 30 Seconds To Mars.' Zijn favoriete band en zijn favoriete liedje. Zijn ogen gingen dicht en zijn vingers begonnen de piano te strelen.

30 seconds to mars kende ze wel ja. Alleen het liedje wat hij speelde niet. Maar alsnog klonk het prachtig. Davin speelde echt geweldig, zo moeite loos dat ze er stil van werd. Hij mond viel een stukje open terwijl hij naar zijn handen keek die zich over de toetsten bewogen. Ze merkte hoe de muziek haar mee nam in een totaal andere wereld.