Bar Betrini

Dastan grinnikte. 'Dat zou een genante vertoning voor je zijn waarschijnlijk,' zei hij, en keek naar de barman. ' Hij zou het inderdaad wel leuk vinden ja,' zei hij lachend, en nam het drankje van Jess aan. Hij dronk ook die leeg, zodat er verder niets over bleef. Het was ook voor Dastan niet verstandig om door te drinken, hoewel hij het wel kon hebben. Hij moest nog naar huis, en voordat Jessy er was had hij ook het nodige al op. Dastan glimlachte breed naar haar. ' Nee, jij bedankt, voor het gesprek,' zei hij. Dastan had het heel fijn gevonden om even met iemand te praten die hij verder niet heel goed kende, vooral omdat ze heel eerlijk tegen hem was geweest. 'Naar huis dan maar?' vroeg hij, en keek Jess aan. 'Tenzij je liever blijft,' zei hij, en keek naar haar ogen, die een beetje moe uit keken.

Jessy keek Dastan aan en schoof van de barkruk af. 'Laten we maar naar huis gaan.' Yay. Daar keek ze echt naar uit. 'Eigenlijk ken ik het nog niet zo goed... Alleen het zwembad, de bibliotheek, de woonkamer en mijn eigen kamer zijn zowat het enige waar ik tot nu toe ben geweest...' Viel er eigenlijk wel iets te beleven. 'Misschien kunnen we nog eens wat samen gaan doen? Tenminste als die dronken kop van je mee werkt.' Ze grijnsde een beetje vals en stak haar tong uit. 'Kom Dasti.'

Dastan volgde Jess' voorbeeld en stond op van zijn barkruk. 'Het zwembad en de woonkamer ben ik wel geweest, maar in de bibliotheek zul je mij echt niet vinden!' hij maakte een nee schuddend gebaar met zijn hoofd en handen, en grinnikte toen naar Jess. 'Nu je het woord zwembad hebt genoemd, heb ik ineens zin om te gaan zwemmen,' Dastan hield van het water, het gaf hem altijd een soort zwevend gevoel. 'Maarja, het is midden in de nacht,' zei hij er teleurgesteld achteraan. 'Ja, we gaan zeker nog wel een keer wat doen, maar hé, ik ben niet dronken,' Dastan grijnsde breed, en stak zijn tong terug uit naar Jess. 'Misschien een beetje aangeschoten, maar dat telt niet,' zei hij vastberaden, en keek richting de deur van de bar.

Jessy liep naar de deur. 'Dan gaan we zwemmen. Wie kan het niet wat schelen dat het midden in de nacht is? Oja Dastan.' Ze grinnikte. Hij kende haar nog niet echt... Altijd was ze wel in voor iets geks dat leuk was... 'Aangeschoten? Dat telt voor mij als dronken. Praktisch omdat ik nooit aangeschoten kan zijn. Alcohol heeft een slecht effect om me.' Ze dacht na of het water verwarmd zou zijn of niet.

Dastan lachte, en keek haar aan. 'Je meent het serieus hé?' zei hij, en keek haar ongelovig aan. 'Nouja, dat word dus nachtzwemmen dan,' zei hij met een geniepig grijnsje, en hield de deur open, zodat ze naar buiten konden stappen. Dastan wuifde nog even naar Juan de barman, die hem vervolgens een knipoog terug gaf. Dastan stpate zijn handen in zijn broekzakken, het was aangenaam buiten. 'Het is in ieder geval lekker warm buiten, maar reken erop dat het water ijskoud is,' Dastan grinnikte en keek naar Jess. Ze was een stuk kleiner dan hijzelf, maar dat was niet zo heel vreemd.

( over naar het zwembad dan? ;D )

-NEWNEWNEW-
Het was nog niet zo heel laat toen Chase de bar instapte, het was nog niet druk op 3 vrienden groepjes die aan het indrinken waren was het leeg. Chase liep naar de bar en ging op een kruk zitten, de barman was een glas aan het afdrogen en liep rustig richting Chase "Kan ik je aan een drankje helpen?" vroeg hij en keek hem aan. Chase keek de man even aan en keek toen even vluchtig over het bord wat boven de bar hing "Een biertje alsjeblieft" zei hij terwijl hij geld uit zijn broekzak haalde en het op de bar legde. Het bier werd met veel geduld in het glas getapt en neergezet voor Chase. "Dankje" zei Chase nog en zetten het glas aan zijn mond en liet de koude vloeitstof zijn keel in glijden. Na een paar slokken zetten hij het glas rustig weer neer. Hij staarde wat vooruit hij kende toch niet veel mensen op Christey en Vena na.

Na een halfuur zonder doel in de stad rondlopen, was Jonathan zich ontzettend gaan vervelen. Uiteindelijk kwam hij uit voor het raam van een bar, er zaten niet al te veel mensen binnen. Perfect voor Jonathan, hij had op het moment echt geen zin in lawaai aan zijn hoofd. Met een diepe zucht liep hij richting de deur van het gebouw, en drukte deze open. Toen hij binnen stond, groette de barman hem, en kreeg hij van enkele kanten wat scheve ogen. Dat kon ook niet anders, Jonathan was niet van hier, hij was juist een enorme bleekscheet. Jonathan naam plaats aan de bar, zonder te weten naast wie hij precies was gaan zitten. Hij groette de jongen kort, en bestelde toen een biertje voor zichzelf.

Chase keek even naast zich en groette beleefd terug, "toevalig ook van Rieducazione?" vroeg Chase op een drooge toon en nam nog een slok van zijn biertje. Hij was wel zoon tiepetje die bij hem op school zou zitten, maar dan is Chase natuurlijk weer zoon ei om hem niet te herkenen. Hij draaide zich een klein stukje naar hem toe en keek hem aan, hij zetten het glas weer op de bar. "Ik ben Chase O’Mally" zei hij en stak zijn hand uit. "Let maar niet te veel op me ik stel mezelf gewoon graag voor" zei hij en glimlachte even.

Jonathan grinnikte, en keek de jongen aan. 'Jep, net aangekomen op Riedu,' zei hij, en nam een nipje van zijn bier. 'En gezien het feit dat ik net nieuw ben, ben je me waarschijnlijk ook nog niet tegen gekomen,' Jonathan luisterde naar de jongen die zich voorstelde als Chase, en keek opgewekt. 'Jonathan Ivanov,' zei hij, om zichzelf ook even voor te stellen, en leunde toen met zijn ellebogen op de bar. 'En, waarom zit jij er?' vroeg hij geïnteresseerd. Jonathan kende er niet zoveel mensen, en hij was dus nieuwsgierig naar wat anderen er deden. Voor hemzelf was het als een soort vlucht geweest, zodat hij zijn eigen pad kon volgen. Jonathan speelde wat met het glas dat voor hem stond, en keek Chase aan benieuwd naar het antwoord wat hij hem zou geven.

"Ik had problemen thuis, en niet z’n beetje ook" zei hij en keek even naar zijn glas en dacht even kort terug. "Mijn ouders zagen mij als de fout van de famillie en zo werd ik ook behandeld" zei hij en zuchte even kort. "Op een dag had ik er genoeg van en nam ik mijn zusje mee en ontsnapte maar ze vonden ons na een paar weken..in ieder geval zo voelt het, het kan ook langer zijn" hij lachte even. "Maar ik drijf af van het onderwerp. Ze vonden ons dus, ik werd hard toegetakeld omdat mijn zusje aan de graaf is uitgehuwt en het was dus niet goed dat ik haar meenam enz.." zei hij en straade weer voor zich uit, een beeld van zijn zusje verscheen voor hem en hij slikte even moeilijk. "Maar ik ben dus uit eindelijk hier.." zei hij en probeerde te glimlachen. "En jij?" vroeg Chase nieuwschierig.